Can You ?

scars

όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι μαζί κάνουν μία λογική.
είναι σταθερή, όμορφη και δυνατή.
μου αρέσει γιατί έχει ότι δεν έχω εγώ.
και μερικές φορές, χωρίς να το ξέρουν, προσπαθώ να σκεφτώ με το δικό της μυαλό.
για να βγάλω νόημα.
για να είναι καθαρά και τακτοποιημένα. σε μια σειρά.
μα αυτή μπερδεύεται με την παράνοια.
την πολεμάει όσο μπορεί.
αλλά εκείνη είναι πιο σκληρή.
και δεν μένει τίποτα, παρά μόνο σημάδια.

14.12.11

05.12.11

Βαρέθηκα τόσο τις σκέψεις/ την αγωνία/ τα φαντάσματα/ την επανάληψη/ τον δρόμο/ το κρύο/ τα χρώματα/ τη μυρωδιά/ την προσπάθεια/ την επαφή/ την αίσθηση/ τα χέρια/ το κρυφτό/ τις αλήθειες/ τα ψέματα/ την εμπιστοσύνη/ την παραίτηση/ την εγκατάλειψη. Κυρίως.

Ρε θα τα καλύψω όλα με μαύρο, στο λέω, να μην τα βλέπει φως.

Το ξέρεις πως μπορώ. 

Οι λέξεις, κρίμα.. έχω χαραμίσει τόσες πολλές και λίγες ακόμα..

Σκέφτομαι πάλι διαφορετικά από πριν, το κάνω πάλι. Κάποιες αλλαγές απλά δεν κάνουν καλό.

Δεν παραπονιέμαι, αλίμονο.. Απλά μου έπεσαν όλα μαζί.

Σκόρπισαν τα χρώματα. Αυτό.

cancelled

Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένα μικρό και άσχημο κορίτσι
που όλο ήταν τσαντισμένο.


Κάποτε γνώρισε έναν τύπο
που ήταν ερωτευμένος με τα πάντα
κι άρχισε να ερωτεύεται ό,τι εκείνος ερωτευόταν


Μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.
μα ακόμα ερωτεύονται.

How does it feel without your drugs?

προσπαθώ να διώξω το μίσος
μα αυτό συνεχίζει να φωλιάζει μέσα μου
όπου βρίσκει κενό χώρο, παντού
εκεί που πριν
υπήρχαν φλόγες.

Καλό μας Δεκέμβρη
(με κρύο και χαρά)

'Εαρινή Συμφωνία XVI

Χαρά χαρά.

Δε μας νοιάζει

τι θ' αφήσει το φιλί μας

μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.

Αγγίξαμε

το μέγα άσκοπο

που δε ζητά το σκοπό του.

Ο Θεός

πραγματοποιεί τον εαυτό του

στο φιλί μας.

Περήφανοι εκτελούμε

την εντολή του απείρου.

'Ενα μικρό παράθυρο

βλέπει τον κόσμο.

'Ενα σπουργίτι λέει

τον ουρανό.

Σώπα.

Στην κόγχη των χειλιών μας

εδρεύει το απόλυτο.

Σωπαίνουμε κι ακούμε

μες στο γαλάζιο βράδυ

την ανάσα της θάλασσας

καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου

που δε μπορεί να χωρέσει

την ευτυχία του.

'Ενα άστρο έπεσε.

Είδες;

Σιωπή.

Κλείσε τα μάτια.

We as well are nothing but trouble

I long to be with
God on his mind and behind her laughter
Circle the block, come back and tell me
You took the words he painted by heart
Right out of my hand

(ευτυχία είναι να έχεις κάπου να επιστρέφεις)

Μικρή μάζευα τους πιο πολύτιμους θησαυρούς μου μέσα σε κουτιά.

Τα έκλεινα με χρωματιστές κορδέλες για να μην καταλάβει κανείς πως είναι δικά μου.

Και τα έκρυβα.

Μακριά από το σπίτι.

Μακριά από 'μένα, να μην μπαίνω σε πειρασμό και τα προδώσω.

Τους άφηνα εκεί για πολύ καιρό. Να ξεχαστούν.

Ήθελα όταν τους ξαναβρώ δήθεν τυχαία να μείνω έκπληκτη.

Να τους πιάσω στα χέρια μου σαν να 'ναι η πρώτη φορά, χωρίς να είναι.

Να χαρώ διπλά.

Να ξαναζήσω ότι μου προκαλούν από την αρχή. 

Ήξερα πως όταν θα μου λείψουν θα έχουν μεγαλύτερη αξία.

Αλλά τους ήθελα ίδιους, όπως τους άφησα. Και δικούς μου.

Μόνο δικούς μου.

Και τους μύριζα για να βεβαιωθώ ότι όσο έλειπα δεν τους άγγιξε κανείς.

θέλω να κάνω το ίδιο και με εσένα

σε σκοτεινούς καιρούς

Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της 
ανεμοσάλευε. 
Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες. 

Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου 
ποταμού το ρέμα. 
Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι. 

Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα. 
Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν 
ενάντια στους εργάτες. 

Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί. 
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;

please do sth really bad

Μια συγγνώμη συχνά δεν φτάνει. Εσύ το 'χες πει.. Και το πίστευες.

Μα άλλαξες. Άλλαξα και 'γω.

  - είσαι όμορφος!

  - μα τι λες ;!

  - αφού είσαι!...δες...

  - τι ;

  - δεν ξέρω, απλά είσαι...

ξέρεις,

δε στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου, αλλά στις αδυναμίες των άλλων.

Μα μήπως αυτό δεν κάνουν όλοι ; 

Γίνομαι έξαλλη όταν δεν μπορώ να σε κατηγορήσω.

Απλά, μην περιμένεις και πολλά από 'μένα.

veins

Thank God I've finally got you here..

 

Now I hold you..

ότι απέμεινε

Εκείνος έβηχε όλη νύχτα

κι η κοπέλα ξύπνησε μόνη

απορημένη κι ένοχη.

Θέλησε να ξεθάψει το παρελθόν της

ώστε να του βάλει φωτιά και να αρχίσει από 'δω.

Πνίγηκε στην οικειότητα.

Δεν έμειναν αστέρια.

Δεν έμεινε ούτε εκείνη.

"Μπορείς να φωνάξεις

μα δεν θα το κάνεις"

Μακάρι να ήξερα τι είδες εκείνο το απόγευμα.

Είχε ζέστη κι εγώ ήμουν μακριά.

Μακριά όπως κάθε φορά.

Σιχαίνομαι τις Κυριακές.

Ποτέ δεν ξέρω τι θέλω.

Λυπάμαι που είμαι άδεια..

Πες μου για τα ταξίδια σου.

Πες μου για μέρη άγνωστα που έχεις δει.

Για το χιόνι και τη ζεστή σοκολάτα..

Ό,τι κι αν πεις δεν θα με γεμίσει.

Μα πες μου.

Εκείνη έσβησε την υπόσχεση, γελώντας και χλευάζοντας τον εαυτό της. Μην λυπάσαι. Εκείνη το έκανε. Είναι θλιβερή. Είναι εκείνη.

Εσύ έδεσες πάνω σου τις πληγές της, καημένε

και δεν ήξερες που πήγαινες..

Πλησιάζει η εποχή μας!

κάνει κρύο

μα η πόλη είναι άδεια..

Γιατί είσαι άδεια πόλη..;

Τι σου λείπει;

Κοίτα γύρω σου, τα έχεις όλα!

ο γνώριμος δράκος έφυγε, τελικά,

ρούφηξε τη θάλασσα κι έφυγε.

Μείναμε εμείς, χωρίς αστέρια, χωρίς εκείνη,

να κοιτάμε τους περαστικούς και τα αεροπλάνα.

Τα μάτια μου πονάνε, αλλά θα μου περάσει.

Lonely nights and city lights..

Και για μια στιγμή ήταν όλα όπως παλιά

το ίδιο τραγούδι

και η ίδια γεύση.

Μα άνοιξα τα μάτια

και είδα πρόσωπα ξένα.

Και πάλι πίσω.

                              

                                                Μόνο που τώρα δεν έχει ζέστη.

Και το φως του δωματίου δεν θυμίζει το παλιό πορτοκαλί.

                                                 

                 Δεν θα βρεις αυτό που άφησες.

Και χωρίς εκείνες όλα είναι γκρι.

Τότε και τώρα

προσπάθησε να μην του δείξεις πόσο τρελή είσαι

ας το καταλάβει μόνος του όταν μπορέσει

και τότε φεύγει..

Μα έμεινες τόσο πολύ

που εγώ η χαζή αναρωτιόμουν

αν ήταν βλακεία

ή απλά έρωτας.

Ήθελα τόσο πολύ να σκέφτεσαι το τι χρειάζεσαι εσύ

που δεν έβλεπα πως αυτή που έπρεπε να το κάνει ήμουν εγώ.

Ντρέπομαι που αναρωτιόμουν.

Ντρέπομαι γι' αυτό που είμαι 

και ακόμα περισσότερο που σου είπα πως θα αλλάξει.

Δεν έχω τη δύναμη για μεγάλες αποφάσεις

οπότε χαίρομαι που την έχεις εσύ.

Du wirst immer hier sein, 

auch wenn du weg bist..

           ...

Ich hoffe du wirst alles finden was du willst

Υ.Γ. δεν έχω γνωρίσει πολλούς υπέροχους ανθρώπους

Έχω ανάγκη

από μια μεγάλη λήθη

και να ξαναρχίσω

τη ζωή μου.

Ειρωνεία

Κοιμάμαι για να ξεφύγω απ' τις σκέψεις μου

κι αυτές έρχονται στα όνειρά μου.

Πολύτροπη η καταδίκη

Κάθε μεσάνυχτα, σαν έτοιμος να ταξιδέψεις.

Γύρω στις δύο. Αλλά, δεν έχει σημασία.

Άργησες.

Μα, προς τα πού δεν έχει τόπο η ώρα σου;

Αυτοσχέδια τα βήματά σου

                                                         ναυαγούνε στο φως.

Και οι πόθοι σου

εκεί που μόνιμα εκκολάπτεται γαλήνη.

Βέβαια θα 'τανε χαρά για εμένα 

μία ξενάγηση στις όμβριες αισθήσεις μου, εδώ,

που οι μέρες ψηλαφούν

όπως την πιο βαμμένη πέτρα του Καιάδα

                     το φως

                                   και εσένα.

Σε είδα να ζεις

Σε ψάχνει ό,τι λέω μέσα μου ζωή

- Θυμός?

- Μόνο.

- Απόγνωση?

- Κυρίως.

- Ζήλια?

- Πάντα.

- Λύση?

- Να φύγω.

- Αυτό θέλεις?

- Αυτό.

- Αναμενόμενο.

Η διαιώνιση του μόνου

Με λίγο φως

μέσα στην κάμαρά σου

επέζησα.

Κοίταξέ με πόλη.

Μας ξεχνούνε οι μέρες

στα εντόσθια εκείνου

που θελήσαμε να λησμονήσουμε.

Κι όμως, εγώ,

στο χρόνο θ' ασελγώ.

Για να μπορείς,

να με φαντάζεσαι όπως θες.

Διαταραχή ύπνου και τα σχετικά

Ας λιώσουν τα μάτια μου

δεν με νοιάζει.

Μακάρι να μπορούσα να το χειριστώ.

Ίσως μπορώ.

Απλά τώρα νιώθω χαμένη.

Σκέφτομαι τα χέρια σου

(σχεδόν τόσο αθώα όσο κι εσύ)

και τα μαλλιά σου

(πολύ ξεχωριστά για να μείνουν εδώ).

Πρόσεχέ τα, σε παρακαλώ.

Το ξέρω πως σε τρομάζουν οι τελείες,

γι' αυτό τις χρησιμοποιώ.

and I was dying of thirst and I wasn't growing old

*βάλε χρώμα στη ζωή σου!

*δεν θέλω καινούργια πράγματα στη ζωή μου..

άφησα μόνο εσένα να μπεις, 

υποθέτωντας πως δεν θα ερχόσουν με τα χρώματά σου

μα τώρα όλα έχουν μια λιλά απόχρωση.

.

πάντα απορούσα, δεν στο κρύβω, με την ικανότητά σου να διαβάζεις τις σκέψεις.

θυμάμαι που μούτρωνα σαν μικρό παιδί και 'συ γελούσες.

δεν ξέρω άλλο τρόπο

Αν μπορούσα να έρθω κρυφά τη νύχτα στο σπίτι σου

θα έγραφα με μπογιά στην ντουλάπα σου

"είμαστε πολύ τυχεροί γι' αυτό που ζήσαμε"

ώστε να το βλέπεις κάθε πρωί

και να χαμογελάς

μέχρι να το πιστέψεις.

                                                                        

-επίλογος-

πολλοί φτιάχνουν ένα ψέμα για να σωθούν

από μια αλήθεια που δεν αντέχουν

Ελένη Καλαμάρη - Από Έλενα... Ελένη

δεν ξέρω είναι η αγαπημένη μου απάντηση.

το άσχημο κορίτσι

χαμήλωσε το κεφάλι.

κοίταξε βαθιά

μέσα στα ακίνητα μάτια 

της νεκρής μάνας του.

το ανέκφραστο βλέμμα της

κινήθηκε 

στους τοίχους

και τις ζωγραφιές

τα ουράνια τόξα 

και τα αστέρια.

με κοίταξε βουβό

αλλά είμαι σίγουρη 

πως μου έλεγε

"είδες; 

σειρά σου τώρα."

βλέποντας την ακινησία μου

εξοργισμένη

έγδαρε το δέρμα της

φώναξε 

και γέλασε.

κατάπιε όλα τα χρωματιστά χαπάκια

δήθεν για να με εκδικηθεί

όπως κάνει ένα παιδί

όταν αρνείσαι 

να του δώσεις 

το παιχνίδι του.

έβαλε στα μαλλιά της
φωτιά
και τότε σκέφτηκα 
για πρώτη φορά
πόσο αληθινά
όμορφη ήταν.

ψυχές από γυαλί παντού τριγύρω

και εσύ να πρέπει να διαλέξεις

Τα σκεπάσματα είναι κρύα
κοιταζόμαστε βουβά
ό.τι απόμεινε απ' την ευτυχία
ξεψυχάει στα σκοτεινά
όταν θα κοπάσει ο πόθος
και η νύχτα δε θ' αργεί
η ζωή θα είναι μόχθος
κι η αγάπη συντριβή

gute diese :)

Όμορφες στιγμές
υπάρχουν μέσα στις καταιγίδες,
αρκεί να έχεις διάθεση να τις αναγνωρίσεις..

Ίσως οι φιλίες των διακοπών να σπάνε
να σκορπίζονται με τον άνεμο..
Αυτό όμως δεν αλλάζει τις αναμνήσεις.

Όλη μας η ζωή είναι μια συλλογή αναμνήσεων.
Και έτσι είστε στη ζωή μου.
Είναι τρελό αλλά..
Θα μου λείψετε

Ακόμα δεν κατάλαβες

Υποτίθεται πως όταν κάνεις ένα λάθος ξανά και ξανά κάποια στιγμή μαθαίνεις πως να το αποφύγεις. Ή έστω πως να το διορθώσεις. Γιατί αργείς τόσο?

Αν ήμουν καλή θα σου έλεγα ότι δεν πειράζει..

Αν ήμουν λογική θα προσπαθούσα να σε καταλάβω..

Αν σε ήθελα όπως εσύ εμένα θα σου εξηγούσα πως θα είμαι εδώ και θα περιμένω μέχρι να μάθεις, μέχρι να με μάθεις..

Και αν είχα υπομονή, θα το έκανα..

Μα τότε δεν θα ήμουν εγώ.

Σου είχα πει να μην υπολογίζεις σε 'μένα.

Λυπάμαι που δεν έχεις μάθει πότε να με ακούς.

...να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.

Δεν μπορείς να μπεις με το ζόρι στη ζωή του άλλου.

Γι' αυτό και συμβαίνει συχνά να χάνεις πράγματα που αγαπάς.

Όσο κι αν σε εκφράζουν κάποιοι στίχοι, δεν είναι δικοί σου.

Έτσι ξέρεις πως κάποιος κάποτε ένιωθε όπως εσύ τώρα.

Κι αυτό σου δίνει δύναμη να το αντιμετωπίσεις.

Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.

Καλό μήνα, by the way..

Σκίσε το δέρμα και δες από μέσα, έστω για μία και μοναδική φορά.

Κατά βάθος σε καταλαβαίνω, όλοι ίδιοι είμαστε. Απλά δε θέλω να πω στον εαυτό μου πόσο φυσιολογικό είναι, γι' αυτό θα συνεχίσω να σε κατηγορώ. Έτσι είμαι πιο ασφαλής (αν και ποτέ δεν με ένοιζε κατι τέτοιο)

Κάποια μέρα θα σου φωνάξω πολύ δυνατά κατάμουτρα. Δεν το πιστεύω, αλλά το θέλω.

Θα σου πω πως δεν βλέπεις πέρα από το κλουβί που με τόσο κόπο και κλάματα έχτισες για τον εαυτό σου. Πως υπάρχουν ευκαιρίες που δεν αναγνωρίζεις, πράγματα που δεν ξέρεις να εκτιμάς.

Έκαψα τα μάτια μου για να στα δείξω.

Αλλά είπες πως η φωτιά δεν πονάει και έφυγες.

Μετά άγγιξες με το δάχτυλό σου τη φλόγα ενός σπίρτου και ούρλιαξες.

Γύρισες λέγοντας πως πάντα το ήξερες, απλώς με δοκίμασες να δεις αν τολμάω.

 Έτρεξες να με αγκαλιάσεις.

Άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου, σαν από διαίσθηση.

Κοίταξες τις άδειες κόγχες των ματιών μου και αηδίασες.

Τα πάντα καίγονται, αν η φλόγα είναι αρκετά καυτή

Τι περίεργο..

Σαν τη στιγμή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, 

όταν όλα είναι εξόχως εξωπραγματικά και απολύτως άυλα. 

Σαν να αιωρείσαι προς την ολοκλήρωση.

Δεν έχω ευτυχία εγώ, άδικα ψάχνεις.

Σταμάτα.

Άσε με να φύγω.

"Άσε με.."

Πράγματι, 

είναι τόσο βαρύ

όλο αυτό.

Λυπάμαι.

Ανέχομαι αρκετές ανοησίες,

αλλά πάντα βάζω κάποιο όριο

που δεν πρέπει να υπερβεί κανείς.

But it was only fantasy..

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.

Να ξέρεις πως δεν με νοιάζει η άποψή σου

Μπορείς τη μέρα να πονάς και τη νύχτα να ονειρεύεσαι.
Εγώ θα διαλέγω πολύ προσεκτικά κάθε λέξη που σου χαρίζω, αρκεί να μου τραγουδήσεις λίγο ακόμα.. Ούτως ή άλλως ξημερώνει.

Εύχομαι να μπορούσα να σου εκφράσω όλα αυτά που νιώθω με λόγια, πριν φύγω.. Ή έστω με μια πράξη, κάτι λίγο. Μικρό και σύντομο που να τα περιέχει όλα. Μην απαντήσεις, είμαι η μόνη που μπορεί να κρίνει αν το έχω κάνει ή όχι. Και αλήθεια το ψάχνω καιρό.. Αλλά νομίζω πως από κουταμάρα και μόνο σπεύδω να στο αποδείξω με πράγματα ανούσια.. Ό, τι κι αν κάνω δεν μου φτάνει, μη μιλάς.. Θα συνεχίσω όμως να το αναζητώ.


Κοίτα, τώρα είσαι άνετος γιατί έχουμε την επιλογή. Ναι ναι, ξέρω. Πάντα την έχουμε. Όμως παραδέξου το, δεν θα την έχουμε με την ίδια ευκολία. Παραδέξου το επιτέλους, δεν είναι κακό  να χάνεις. Άλλωστε, εσύ δεν με έπεισες πως κάθε τέλος και μια αρχή? (εντάξει, τέλος του αυθορμητισμού, έστω..)

Αλλά μετά, τι?

-Θα 'θελες να ακούσεις μια ιστορία? Έχει αληθινή αγάπη, αδερφική αφοσίωση και βέλη που βρίσκουν τον στόχο τους.

-Δε με νοιάζει..

-Δεν είμαι ήρωας στην ψυχή και ποτέ δεν θα γίνω, αλλά είμαι καλύτερη από πριν. 'Η έτσι λέω στον εαυτό μου.. και προς το παρόν αυτό φτάνει.. ε?

-Ότι θες..

Δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Είναι πολύ σκληρό με τους ανθρώπους. Δεν σε αφήνει να κρατήσεις μυστικά. Μερικές φορές όμως ήθελα να μείνει για πάντα.. Ίσως θα ήταν ένας τρόπος να σε κρατήσω.
Και δεν με νοιάζει αν έχει νόημα ή όχι, απλά το ήθελα. Και το θέλω είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη.


Υ.Γ. 1.  Τελικά συμφωνώ μαζί σου. Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας.
Υ.Γ. 2.  Εμείς δεν τελειώσαμε.

Έξοδος

Ξοδεύεσαι άδικα
γυρεύοντας την έξοδο
που δεν υπάρχει.

Υπάρχουν μόνο
ζωγραφισμένες πόρτες και παράθυρα
-όπου καθημαγμένο
πάνω τους λιώνει το πικρό σου σώμα
από την τρομερή, απεγνωσμένη
μάταιη προσπάθεια
ανάμεσά τους να μπορέσει να χωρέσει.

*Αφιέρωμα - 26/6

"Μια από τις γειτόνισσές μας αντάλλασε τη χρήση της κόρης της,μερικά χρόνια μικρότερης από 'μένα, για το ανάλογο αντίτιμο σε ναρκωτικά. Αν τυχόν αναρωτιέστε, η τιμή στην πιάτσα για μια οκτάχρονη είναι 35 δολάρια, ή τουλάχιστον τόσο ήταν όταν ήμουν παιδί. Όταν το βλέμμα της μάνας γινόταν άγριο και απλανές, η μικρή ερχόταν κι έκλαιγε φοβισμένη στο μικροσκοπικό μου δωμάτιο, αναμένοντας την επικείμενη αγοραπωλησία. Το τελευταίο που έμαθα για τη μάνα της, ήταν ότι είχε καθαρίσει, είχε ξεκολλήσει από τα ναρκωτικά και είχε προσκολληθεί στον Θεό. Το τελευταίο που έμαθα για τη μικρή (σήμερα ενήλικη) ήταν ότι είναι έγκυος και ηρωινομανής.."

26/6

Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

 

"Πάρε τη ζωή στα χέρια σου.

Μην πάρεις κάτι που θα σου πάρει τη ζωή"

Girl, interrupted

-Did they find Lisa?

No.

-I couIdn't stand up to her.

A decent person wouId

have done something. 

Shut her up. 

Gone upstairs.  

TaIked to Daisy.

MeIvin said you went upstairs.

-Too Iate.

What wouId you have said to her?

-I don't know.               

That I was sorry.                  

That I'II never know what

it was Iike to be her.                       

But I know what it's Iike

to wanna die.                 

How it hurts to smiIe.                     

How you try to fit in,

but you can't.                  

How you hurt yourseIf

on the outside...                 

...to try to kiII the thing

on the inside.

Have you ever confused

a dream with life?                   

Or stolen something

when you have the cash?                   

Have you ever been blue?                   

Or thought your train moving

while sitting still?                   

Maybe l was just crazy.                   

Maybe it was the ’70 s.

Or maybe l was just a girl...                   

... interrupted.