feel

feel

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

>Μη ρωτάς




Ξέρω ένα σπίτι εκεί
                        Κοντά στον ουρανό
Εκεί που θα με βρεις
                        Εκεί που θα σε βρω



 Σταμάτα να ρωτάς

Ποτέ δε θα στο πω.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Fragen und Antworten






"Μπορεί η αλήθεια να ειν' θνητή, το ψέμα αθάντο ; "

" Έτσι δείχνουν όλα."

"Που είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς ; "

"Εδώ."

"Μα ξέρεις κάποιον που η βία να του χει φέρει τύχη ; "

"Και ποιος δεν ξέρει ; "

"Τότε ποιος μπορεί, σε έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο ; "

"Εσύ."





Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

έψαξα μα κανείς δεν είχε το σφυγμό σου

Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ή σε τι πιστεύω. 'Η ότι άλλο θέλεις..
Κουράζομαι εύκολα και τα παρατάω.
αλλά δεν θέλω να είμαι αδύναμη..
Θα συνεχίσω.
Όχι. Δεν μου αξίζει, άρα γιατί..?
Αλλά τι λέω? Πρέπει να νιώθω τυχερή.Ναι, πρέπει.
Αφού το θέλω.
Μα με κουράζει.
Είναι όμως τέλεια και νιώθω ελεύθερη και δυνατή
και αυτό μου αρκεί.
Όμως με πληγώνει και με στεναχωρεί και θέλω να σου φωνάξω πως βαρέθηκα να προσπαθώ να σε εντυπωσιάσω, αλλά δεν μπορώ γιατί εκεί κάθε φορά είμαι άχρηστη και μόνη --δεν θα μ άκουγες ούτως ή άλλως..
Γελάω. Δε βαριέσαι..
Μετά όμως νευριάζω πολύ και φεύγω. Δεν με ευχαριστεί πια.
Αλλά μετανιώνω που έφυγα, γιατί εκεί ήταν καλά. 
Και ξαναγυρνάω..
Γελάς. Γελάμε μαζί γιατί κάνω βλακείες και δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω τι μου γίνεται.
Μα καλά νομίζεις πως είναι αστείο? Δεν είναι. Φεύγω.
Είναι αυτό που πάντα λες "ο καθένας κάνει τις επιλογές του".
Μα κοίταξέ με .
Δεν είμαι ελεύθερη.






[το ξέρω πως στο τελος θα φανείς
για να μου πεις πως ανασαίνουνε
αυτοί που ανασαίνουν]

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

σονάτα του σεληνόφωτος



Μια στιγμή, να πάρω τη ζακέτα μου.
Τούτο τον άστατο καιρό, όσο να ναι, πρέπει να φυλαγόμαστε.
Έχει υγρασία τα βράδια, και το φεγγάρι
δε σου φαίνεται, αλήθεια, πως επιτείνει την ψύχρα;


Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο -τι δυνατό το στήθος σου,-τι δυνατό φεγγάρι,- η πολυθρόνα λέω,- κι όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ'το τραπέζι
μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή, βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω
να μην κοιτάξω μέσα, -αφήνω πάλι το φλιτζάνι στη θέση του`
και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου -μην κοιτάξεις μέσα,
είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει -μην κοιτάξεις, μην κοιτάχτε,
ακούστε με που σας μιλάω -θα πέσετε μέσα. Τούτος ο ίλιγγος
ωραίος, ανάλαφρος -θα πέσεις-
ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι,
ίσκιοι σαλεύουν και βουβά φτερά, μυστηριακές φωνές -δεν τις ακούτε;



Βαθύ -βαθύ το πέσιμο,
βαθύ -βαθύ το ανέβασμα,
το αέρινο άγαλμα κρουστό μεσ στ άνοιχτα φτερά του,
βαθειά -βαθειά η αμίληκτη ευεργεσία της σιωπής,
-τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,
ανάσα του ωκεανού. Ωραίος, ανάλαφρος
ο ίλιγγος τούτος, -πρόσεξε, θα πέσεις. Μην κοιτάς εμένα, εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα -ο εξαίσιος ίλιγγος.
Έτσι κάθε απόβαθρο
έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες.

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

απόσπασμα




Ήσουν αόριστος και μακρινός
κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια
ούτε κουβέντα για όλα αυτά
ούτε και 'γω σου μίλησα
σου 'πα μονάχα "μη χάνεσαι"
και συ μου είπες "ναι μωρέ"
κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου
[κ.γ.]           




(  είναι τόσα τραγούδια που είναι δικά σου
   και δεν μπορώ να κρυφτώ
   ειναι και τα σημάδια στους τοίχους
   στα χαρτιά
   πάνω μου..
   ακόμα εδώ;  )

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

η ζάλη των λογισμών

-Τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένος;
-Εσύ; Τίποτα.



Η σκέψη δεν μπορεί να ελευθερώσει τον εαυτό της.
Όπως ένα μαχαίρι δε μπορεί να κόψει τον εαυτό του.
Δε μπορείς να ελευθερωθείς από τη σκέψη
κάνοντας μιαν άλλη σκέψη.
Δε μπορείς να γνωρίσεις το θάνατο
όντας ζωντανός.
Όταν πεθάνει το ένα, ξυπνάει το άλλο.



Ξύπνημα,
είναι όταν συνέρχεται ο νους
από τη ζάλη των λογισμών.



Μ.Κ.

απόρριψη της εικόνας





Η υποκειμενική βίωση της πραγματικότητας
Είναι η πηγή κάθε πλάνης, σύγκρουσης και δυστυχίας.

Κάθε άνθρωπος έχει πλάσει μια εικόνα για τον εαυτό του
Και μέσα από αυτή την εικόνα
Προσπαθεί να δει την πραγματικότητα

Τη βλέπει όμως;
Πίσω  από μια τόσο πυκνή και βαριά κουρτίνα
Που χρόνια υφαίνεις με ιδέες, γνώμες, ιδανικά
Και προτιμήσεις
Τι μπορείς αλήθεια να δεις
Πέρα από αυτό που εσύ ο ίδιος έχεις υφάνει;

Αν δεν πεθάνει το ιδανικό
Πώς μπορεί να υπάρξει το πραγματικό;

Τράβηξε οριστικά τις κουρτίνες
Με δύναμη ώσπου να σκιστούν.
Τώρα μπορείς άνετα να κοιτάξεις
Ελεύθερος από την αιχμαλωσία των ιδεών
Και το φορτίο της προκατάληψης.

-Μ.Κ-

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

just that

εμένα οι φίλοι μου

 
 
 
Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011




Αυτός εκεί
ο συγκεκριμένος άνθρωπος
είχε μια συγκεκριμένη ζωή
με συγκεκριμένες πράξεις.
Γι' αυτό και
η συγκεκριμένη κοινωνία
για το συγκεκριμένο σκοπό
τον καταδίκασε
σ' έναν αόριστο θάνατο.







Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

persepolis

 'Ηθελα να γίνω η δικαιοσύνη, η αγάπη και η οργή του θεού, όλα σε ένα.

--Αύριο θα γίνει διαδήλωση
--Μαμά, μπαμπά! Θέλω να έρθω και γω μαζί σας αύριο!
--Πού?
--Να διαδηλώσω στο δρόμο!
--Είναι πολύ επικίνδυνο.Πυροβολούν ανθρώπους!
--Μα για να πετύχει μια επανάσταση πρέπει να την υποστηρίξει όλος ο λαός.
--Μπορείς να πάρεις μέρος αργότερα.                    --Ναι!Καλά!Όταν θα χει τελειώσει.Σας  παρακαλώ.
--Στο κρεβάτι σου αμέσως τώρα.
--Μα..
Κάθε βράδυ συζητούσα επί μακρόν με το θεό.
--Θεέ!Μα που είσαι επιτέλους?
Εκείνη, όμως, τη νύχτα δεν ήρθε...



--Εσύ, σταμάτα!
Ήταν το γυναικείο τμήμα των φρουρών της επανάστασης.Η δουλειά τους ήταν να μας επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο.
--Γιατί φοράς παπούτσια πανκ?Δε ντρέπεσαι να φοράς τόσο στενό τζιν? Φόρα σωστά τη μαντίλα σου, πουτανάκι!


          






--Από τότε που επικράτησε η ισλαμική επανάσταση, δεν έχουμε πια πολιτικούς κρατούμενους!
--Κυρία!Πώς τολμάτε να μας λέτε τέτοια ψέματα?
--Σατράπι!ΑΠΟΒΑΛΛΕΣΑΙ!














--Σήμερα πήγα και βρήκα τη διευθύντρια.Με διαβεβαίωσε ότι δεν σου έκανε αναφορά αυτή τη φορά, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν το χαρακτήρα σου, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλύτερα να έφευγες από τη χώρα.
--Τι?
                        ...

--Μην ξεχάσεις ποτέ ποια είσαι!
--Όχι, δεν θα το ξεχάσω ποτέ...



Καμιά κραυγή στον κόσμο δεν μπορούσε να απαλύνει τον πόνο και την οργή μου.