feel

feel

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

scars



όλοι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι μαζί κάνουν μία λογική.
είναι σταθερή, όμορφη και δυνατή.
μου αρέσει γιατί έχει ότι δεν έχω εγώ.
και μερικές φορές, χωρίς να το ξέρουν, προσπαθώ να σκεφτώ με το δικό της μυαλό.
για να βγάλω νόημα.
για να είναι καθαρά και τακτοποιημένα. σε μια σειρά.
μα αυτή μπερδεύεται με την παράνοια.
την πολεμάει όσο μπορεί.
αλλά εκείνη είναι πιο σκληρή.
και δεν μένει τίποτα, παρά μόνο σημάδια.



Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

14.12.11





05.12.11


Βαρέθηκα τόσο τις σκέψεις/ την αγωνία/ τα φαντάσματα/ την επανάληψη/ τον δρόμο/ το κρύο/ τα χρώματα/ τη μυρωδιά/ την προσπάθεια/ την επαφή/ την αίσθηση/ τα χέρια/ το κρυφτό/ τις αλήθειες/ τα ψέματα/ την εμπιστοσύνη/ την παραίτηση/ την εγκατάλειψη. Κυρίως.

Ρε θα τα καλύψω όλα με μαύρο, στο λέω, να μην τα βλέπει φως.
Το ξέρεις πως μπορώ. 
Οι λέξεις, κρίμα.. έχω χαραμίσει τόσες πολλές και λίγες ακόμα..
Σκέφτομαι πάλι διαφορετικά από πριν, το κάνω πάλι. Κάποιες αλλαγές απλά δεν κάνουν καλό.

Δεν παραπονιέμαι, αλίμονο.. Απλά μου έπεσαν όλα μαζί.
Σκόρπισαν τα χρώματα. Αυτό.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011



Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένα μικρό και άσχημο κορίτσι
που όλο ήταν τσαντισμένο.


Κάποτε γνώρισε έναν τύπο
που ήταν ερωτευμένος με τα πάντα
κι άρχισε να ερωτεύεται ό,τι εκείνος ερωτευόταν


Μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.
μα ακόμα ερωτεύονται.





Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

How does it feel without your drugs?


προσπαθώ να διώξω το μίσος
μα αυτό συνεχίζει να φωλιάζει μέσα μου
όπου βρίσκει κενό χώρο, παντού
εκεί που πριν
υπήρχαν φλόγες.







Καλό μας Δεκέμβρη
(με κρύο και χαρά)