feel

feel

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Σάρκινος λόγος




Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.
Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ᾿ εμένα.
Καλυμμένη απ᾿ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο
διάστικτο απ᾿ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών.
Οι πόροι σου εκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα.
Αρθρώνονται απόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιές εκρήξεις απ᾿ τη πράξη του έρωτα.
Το πέπλο σου ογκώνεται, λάμπει πάνω απ᾿ τη νυχτωμένη πόλη με τα ημίφωτα μπάρ, 
τα ναυτικά οινομαγειρεία.
Πράσινοι προβολείς φωτίζουνε το διανυκτερεύον φαρμακείο.
Μια γυάλινη σφαίρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία της υδρογείου.
Ο μεθυσμένος τρεκλίζει σε μία τρικυμία φυσημένη απ᾿ την αναπνοή του σώματός σου.
Μη φεύγεις. Μη φεύγεις. Τόσο υλική, τόσο άπιαστη.
Ένας πέτρινος ταύρος πηδάει απ᾿ το αέτωμα στα ξερά χόρτα.
Μια γυμνή γυναίκα ανεβαίνει τη ξύλινη σκάλα κρατώντας μια λεκάνη με ζεστό νερό.
Ο ατμός της κρύβει το πρόσωπο.
Ψηλά στον αέρα ένα ανιχνευτικό ελικόπτερο βομβίζει σε αόριστα σημεία.
Φυλάξου. Εσένα ζητούν. Κρύψου βαθύτερα στα χέρια μου.
Το τρίχωμα της κόκκινης κουβέρτας που μας σκέπει, διαρκώς μεγαλώνει.
Γίνεται μία έγκυος αρκούδα η κουβέρτα.
Κάτω από τη κόκκινη αρκούδα ερωτευόμαστε απέραντα, 
πέρα απ᾿ το χρόνο κι απ᾿ το θάνατο πέρα, σε μια μοναχική παγκόσμια ένωση.
Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.
Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: Κρύψου.




...

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

μάλιστα...


μακάρι να μπορούσα να πω δεν θέλω
και να το εννοώ.
όπως εννοώ ότι σιχάθηκα τις μαλακίες
τις φτηνές δικαιολογίες
ούτε καν δηλαδή
μάλλον τις ανούσιες λέξεις
τις άδειες, τις κοινές
αυτές που τις λες δυνατά
και μετά αναρωτιέσαι γιατί..
βαρέθηκα να κάνω πως καταλαβαίνω
τίποτα δεν έχω καταλάβει
ούτε το τότε ούτε το τώρα
τίποτα
σιχάθηκα εμένα
δεν θέλω να ξανακούσω να λέω μάλιστα
δεν θέλω να ξανακούσω τη φωνή μου

δεν γίνεται να μη στάζουμε ειρωνεία..?
τουλάχιστον αυτό.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Όταν ένα τραγούδι τα λέει όλα






Πόσο πιο επίκαιρο θα μπορούσε να είναι?


Federico Garcia Lorca






Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει 


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Ορυχείο



Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές
όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα χαρούμενα


Να με θυμάσαι 



Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012











πιο πολύ απ'όλα
μου έχει λείψει
ο ήχος της φωνής σου
νωρίς το πρωί..




ένα ταξίδι αξίζει όσο η προσμονή του



ευχόμουν κάθε μέρα να μη με απογοητεύσεις,
να δώσεις ένα σημάδι ζωής
-όχι γιατί δεν θα μπορούσα να το ξεχάσω για χάρη σου, 
αλλά γιατί είχα δεσμευτεί.
(υπήρχε και το δε θέλω βέβαια, αλλά κυρίως η δέσμευση)


κάπου είχα διαβάσει πως η αγάπη είναι ένα μικροσκοπικό φοβισμένο θηλαστικό
 με μάτια μονίμως ορθάνοιχτα από τον φόβο.


- το μόνο που θέλω είναι να μπορούσα να είμαι εκεί
- με ειρωνεύεσαι?
- ( όχι, ) για να σε βοηθήσω ρε..


ακόμα δεν έχεις καταλάβει 
το μόνο που θέλω εγώ είναι να μπορούσα να μη σου ζητάω τόσα
να μπορούσα να σε δω όπως είσαι
να μπορούσες να με δεις όπως είμαι

άκου, οι άνθρωποι ξεχνούν τι ακριβώς έκανες και τι είπες,
μα πάντα θυμούνται πως τους έκανες να αισθάνονται..

δεν έχει νόημα να το κάνεις αυτό.. το μόνο που θα καταφέρεις είναι να με πείσεις στο τέλος χωρίς όμως να έχεις σβήσει τίποτα. σαν να λέμε...
...πάλι στα ίδια γυρνάμε (?)