feel

feel

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011


Σκίσε το δέρμα και δες από μέσα, έστω για μία και μοναδική φορά.

Κατά βάθος σε καταλαβαίνω, όλοι ίδιοι είμαστε. Απλά δε θέλω να πω στον εαυτό μου πόσο φυσιολογικό είναι, γι' αυτό θα συνεχίσω να σε κατηγορώ. Έτσι είμαι πιο ασφαλής (αν και ποτέ δεν με ένοιζε κατι τέτοιο)

Κάποια μέρα θα σου φωνάξω πολύ δυνατά κατάμουτρα. Δεν το πιστεύω, αλλά το θέλω.
Θα σου πω πως δεν βλέπεις πέρα από το κλουβί που με τόσο κόπο και κλάματα έχτισες για τον εαυτό σου. Πως υπάρχουν ευκαιρίες που δεν αναγνωρίζεις, πράγματα που δεν ξέρεις να εκτιμάς.



Έκαψα τα μάτια μου για να στα δείξω.
Αλλά είπες πως η φωτιά δεν πονάει και έφυγες.
Μετά άγγιξες με το δάχτυλό σου τη φλόγα ενός σπίρτου και ούρλιαξες.
Γύρισες λέγοντας πως πάντα το ήξερες, απλώς με δοκίμασες να δεις αν τολμάω.
 Έτρεξες να με αγκαλιάσεις.
Άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου, σαν από διαίσθηση.
Κοίταξες τις άδειες κόγχες των ματιών μου και αηδίασες.



Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Τα πάντα καίγονται, αν η φλόγα είναι αρκετά καυτή


Τι περίεργο..
Σαν τη στιγμή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, 
όταν όλα είναι εξόχως εξωπραγματικά και απολύτως άυλα. 
Σαν να αιωρείσαι προς την ολοκλήρωση.




Δεν έχω ευτυχία εγώ, άδικα ψάχνεις.
Σταμάτα.
Άσε με να φύγω.
"Άσε με.."
Πράγματι, 
είναι τόσο βαρύ
όλο αυτό.
Λυπάμαι.


Ανέχομαι αρκετές ανοησίες,
αλλά πάντα βάζω κάποιο όριο
που δεν πρέπει να υπερβεί κανείς.


Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

But it was only fantasy..




Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.


Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Να ξέρεις πως δεν με νοιάζει η άποψή σου


Μπορείς τη μέρα να πονάς και τη νύχτα να ονειρεύεσαι.
Εγώ θα διαλέγω πολύ προσεκτικά κάθε λέξη που σου χαρίζω, αρκεί να μου τραγουδήσεις λίγο ακόμα.. Ούτως ή άλλως ξημερώνει.

Εύχομαι να μπορούσα να σου εκφράσω όλα αυτά που νιώθω με λόγια, πριν φύγω.. Ή έστω με μια πράξη, κάτι λίγο. Μικρό και σύντομο που να τα περιέχει όλα. Μην απαντήσεις, είμαι η μόνη που μπορεί να κρίνει αν το έχω κάνει ή όχι. Και αλήθεια το ψάχνω καιρό.. Αλλά νομίζω πως από κουταμάρα και μόνο σπεύδω να στο αποδείξω με πράγματα ανούσια.. Ό, τι κι αν κάνω δεν μου φτάνει, μη μιλάς.. Θα συνεχίσω όμως να το αναζητώ.


Κοίτα, τώρα είσαι άνετος γιατί έχουμε την επιλογή. Ναι ναι, ξέρω. Πάντα την έχουμε. Όμως παραδέξου το, δεν θα την έχουμε με την ίδια ευκολία. Παραδέξου το επιτέλους, δεν είναι κακό  να χάνεις. Άλλωστε, εσύ δεν με έπεισες πως κάθε τέλος και μια αρχή? (εντάξει, τέλος του αυθορμητισμού, έστω..)

Αλλά μετά, τι?


-Θα 'θελες να ακούσεις μια ιστορία? Έχει αληθινή αγάπη, αδερφική αφοσίωση και βέλη που βρίσκουν τον στόχο τους.
-Δε με νοιάζει..
-Δεν είμαι ήρωας στην ψυχή και ποτέ δεν θα γίνω, αλλά είμαι καλύτερη από πριν. 'Η έτσι λέω στον εαυτό μου.. και προς το παρόν αυτό φτάνει.. ε?
-Ότι θες..


Δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Είναι πολύ σκληρό με τους ανθρώπους. Δεν σε αφήνει να κρατήσεις μυστικά. Μερικές φορές όμως ήθελα να μείνει για πάντα.. Ίσως θα ήταν ένας τρόπος να σε κρατήσω.
Και δεν με νοιάζει αν έχει νόημα ή όχι, απλά το ήθελα. Και το θέλω είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη.


Υ.Γ. 1.  Τελικά συμφωνώ μαζί σου. Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας.
Υ.Γ. 2.  Εμείς δεν τελειώσαμε.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Έξοδος

Ξοδεύεσαι άδικα
γυρεύοντας την έξοδο
που δεν υπάρχει.

Υπάρχουν μόνο
ζωγραφισμένες πόρτες και παράθυρα
-όπου καθημαγμένο
πάνω τους λιώνει το πικρό σου σώμα
από την τρομερή, απεγνωσμένη
μάταιη προσπάθεια
ανάμεσά τους να μπορέσει να χωρέσει.