Μπορείς τη μέρα να πονάς και τη νύχτα να ονειρεύεσαι.
Εγώ θα διαλέγω πολύ προσεκτικά κάθε λέξη που σου χαρίζω, αρκεί να μου τραγουδήσεις λίγο ακόμα.. Ούτως ή άλλως ξημερώνει.
Εύχομαι να μπορούσα να σου εκφράσω όλα αυτά που νιώθω με λόγια, πριν φύγω.. Ή έστω με μια πράξη, κάτι λίγο. Μικρό και σύντομο που να τα περιέχει όλα. Μην απαντήσεις, είμαι η μόνη που μπορεί να κρίνει αν το έχω κάνει ή όχι. Και αλήθεια το ψάχνω καιρό.. Αλλά νομίζω πως από κουταμάρα και μόνο σπεύδω να στο αποδείξω με πράγματα ανούσια.. Ό, τι κι αν κάνω δεν μου φτάνει, μη μιλάς.. Θα συνεχίσω όμως να το αναζητώ.
Κοίτα, τώρα είσαι άνετος γιατί έχουμε την επιλογή. Ναι ναι, ξέρω. Πάντα την έχουμε. Όμως παραδέξου το, δεν θα την έχουμε με την ίδια ευκολία. Παραδέξου το επιτέλους, δεν είναι κακό να χάνεις. Άλλωστε, εσύ δεν με έπεισες πως κάθε τέλος και μια αρχή? (εντάξει, τέλος του αυθορμητισμού, έστω..)
Αλλά μετά, τι?
-Θα 'θελες να ακούσεις μια ιστορία? Έχει αληθινή αγάπη, αδερφική αφοσίωση και βέλη που βρίσκουν τον στόχο τους.
-Δε με νοιάζει..
-Δεν είμαι ήρωας στην ψυχή και ποτέ δεν θα γίνω, αλλά είμαι καλύτερη από πριν. 'Η έτσι λέω στον εαυτό μου.. και προς το παρόν αυτό φτάνει.. ε?
-Ότι θες..
Δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Είναι πολύ σκληρό με τους ανθρώπους. Δεν σε αφήνει να κρατήσεις μυστικά. Μερικές φορές όμως ήθελα να μείνει για πάντα.. Ίσως θα ήταν ένας τρόπος να σε κρατήσω.
Και δεν με νοιάζει αν έχει νόημα ή όχι, απλά το ήθελα. Και το θέλω είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη.
Υ.Γ. 1. Τελικά συμφωνώ μαζί σου. Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας.
Υ.Γ. 2. Εμείς δεν τελειώσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου