feel

feel

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

prozac nation

                                                     
    I didn't fit in with most kids at schools.
  They thought I was strange, so they made me feel like a stranger.




 
Hemingway has his classic moment in "The Sun Also Rises"
  when someone asks Mike Campbell how he went bankrupt. All he can
  say is, "Gradually, then suddenly." Thats how depression hits. You
  wake up one morning, afraid that youre gonna live.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

sweeney todd

                                                                          My friend.
                                                                   My faithful friend...
                                                                Speak to me friend.
                                                                         Whisper...
                                                                          I'll listen.
                                                    I know, I know you've been locked
                                                                       out of sight
                                                            all these years, like me
                                                                        My friend...
                                                well I've come home to find you waiting.
                                                        Home, and we're together!
                                                              And we'll do wonders.
                                                                       Won't we?
                                                             You there, my friend?

candy

                                                                   When you can stop
                                                                     you don't want to..
                                                             And when you want to stop
                                                                        ...you can't...

                                                        

                                                              μητέρα της θλίψης, 
                                                                             άγγελος της καταιγίδας...

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

αδυναμίες

                                                                

                                                      Εσύ δεν είχες καμία
                                                         Εγώ είχα μία : 
                                                           Αγαπούσα.
                                                                                                                             

γυμνό σώμα


Εἶπε:
ψηφίζω τὸ γαλάζιο.
Ἐγὼ τὸ κόκκινο.
Κι ἐγώ.
Τὸ σῶμα σου ὡραῖο
Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.
Χάθηκα στἀπέραντο.
Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.
Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
Ἡδονή-
πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,
πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.
Τελικὸ κι αἰώνιο
παρόν.
Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα
τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.
Μέσα σε λίγες νύχτες
πῶς πλάθεται καὶ καταρρέει
ὅλος ὁ κόσμος;\Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει
βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ δάχτυλα.  Ἑνώνεται.
Τώρα
μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ
ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου
κι ὁ σφυγμός μου.
Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.
Ἕνας αἰῶνας
κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.
Τί ν τ κάνω τ᾿ στρα
φο λείπεις;
Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος
εἶμαι
 
Εἶμαι γισένα.