feel

feel

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Again




   

                 



You're killing me again
Am I still in your head ?
You used to light me up
Now you shut me down 
If I
Was to walk away
From you my love
Could I laugh again ? 

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

*Αφιέρωμα - Kurt Cobain

 Είπαν ότι άλλαξε την πορεία της μουσικής
   Δεκαεφτά χρόνια μετά το θάνατό του
     δεν μοιάζει και τόσο υπερβολικό...


Μια σύντομη, ταραγμένη ζωή..


*      1967, 20 Φεβρουαρίου: Ο Kurt Donald Cobain γεννιέται στο Hoquaim, μια μικρή πόλη 140 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Seattle. Η μητέρα του ήταν σερβιτόρα και ο πατέρας του μηχανικός αυτοκινήτων. Ο Cobain κινήθηκε σύντομα προς το κοντινό Aberdeen, μια πόλη καταθλιπτικών..
*      1975: Οι γονείς του χωρίζουν, γεγονός που ο ίδιος περιγράφει αργότερα ως πολύ τραυματικό. «Θυμάμαι ότι ένιωσα ντροπή για τους γονείς μου. Δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τους φίλους μου στο σχολείο, γιατί ήθελα απεγνωσμένα να έχω την κλασική, τυπική οικογένεια μητέρα-πατέρας. Ήθελα αυτή την ασφάλεια και ήμουν χολωμένος επί χρόνια με τους γονείς μου εξαιτίας του διαζυγίου», λέει σε συνέντευξή του το ’93.
*      1978: Ο πατέρας του ξαναπαντρεύεται. Ο Kurt δεν τα πήγε ποτέ καλά με τη μητριά του και κατηγορεί τον πατέρα του γιατί έδειχνε αδυναμία στα δικά της παιδιά. Μεγαλώνει σε μια περιοχή που δεν χωρούσε τις ευαισθησίες του. Ζωγραφίζει γράφει στίχους και παίζει μουσική, ενώ οι γύρω του τον περιθωριοποιούν. Η μητέρα του είναι πολύ όμορφη, αλκοολική και έχει μεταξύ των πολλών ερωτικών συντρόφων και έναν νεαρό λίγο μεγαλύτερο από τον γιο της, τον οποίο τελικά παντρεύεται.
*      1984-1985: Επειδή ήταν «δύσκολο» παιδί, ούτε η μητέρα του ούτε ο πατέρας του τον κρατούν για πολύ στα σπίτια τους, έτσι περνά μέρος της παιδικής του ηλικίας και της εφηβείας μετακομίζοντας από σπίτι σε σπίτι –παππούδων, θείων, φίλων και γειτόνων. Είναι εσωστρεφής αλλά υπερκινητικό παιδί και γι’ αυτό του έδιναν Ritalin, ένα φάρμακο για να τον κρατάει ήρεμο, με πολλές παρενέργειες.
*      1985: Ο Kurt βρίσκεται ξανά στο σπίτι του πατέρα του. Εγκαταλείπει το σχολείο, αρνείται να καταταγεί στο ναυτικό κι επιστρέφει στη μητέρα του, η οποία μετά από λίγο τον πετάει έξω. Ζει με φίλους, περνάει τον περισσότερο χρόνο του στη βιβλιοθήκη της πόλης και πολλές φορές κοιμάται κάτω από τη Βόρεια Γέφυρα του Aberdeen ή στις αίθουσες αναμονής  του τοπικού νοσοκομείου.
*      1986: Δημιουργεί τους Nirvana, με τον φίλο του Krist Novoselic στο μπάσο και τον Chad Channing στα ντραμς (ο οποίος αντικαταστάθηκε σύντομα από τον Dave Grohl). Κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ, «Bleach» το 1989.
*      1991, Σεπτέμβριος: Κυκλοφορεί το «Nevermind». Η δισκογραφική εταιρεία Geffen αρχικά το τυπώνει σε μόλις 50.000 αντίτυπα, όμως η επιτυχία του αιφνιδιάζει τους πάντες. Ως το τέλος της χρονιάς είχε πουλήσει 500.000, τον Ιανουάριο εκτόπισε από το No1 των τσαρτ το «Dangerous» του Μάικλ Τζάκσον και μέχρι σήμερα μετρά 26.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως.
*      1992: Οι Nirvana εμφανίζονται στο τηλεοπτικό σόου «Saturday Night Live» . Διαλύουν το stage και φιλιούνται μεταξύ τους για να «τσαντίσουν τους ‘καθυστερημένους’ και τους ‘ομοφυλοφοβικούς’».
*      1992, 24 Φεβρουαρίου: Ο Cobain παντρεύεται την Courtney Love στη Χαβάη. Την είχε γνωρίσει το 1990 και ξεκίνησε δεσμό μαζί της το 1991.
*      1992, 18 Αυγούστου: Γεννιέται η κόρη τους, Frances Bean Cobain. Μετά από μια συνέντευξη, στην οποία η Courtney Love δήλωσε ότι έκανε χρήση ηρωίνης όσο ήταν έγκυος, χάνουν την κηδεμονία της για μερικές εβδομάδες.
*      1993: Τον Μάιο και τον Ιούλιο παίρνει δύο υπερβολικές δόσεις ηρωίνης και τελικά τον επαναφέρουν με φάρμακα.
*      1993, 18 Νοεμβρίου: Προβάλλεται από το MTV η θρυλική πλέον ακουστική εμφάνιση των Nirvana στην εκπομπή «Unplugged», όπου ο Cobain ερμηνεύει συγκλονιστικά το « The Man Who Sold The World» του Ντέιβιντ Μπόουι. Η ηχογράφηση αυτή γίνεται το πρώτο άλμπουμ τους που κυκλοφορεί μετά το θάνατό του και, το 2006, κερδίζει το Γκράμι.
*      1994: Τον Μάρτιο προσπαθεί να αυτοκτονήσει στη Ρώμη, όπου βρισκόταν για τουρνέ, παίρνοντας υπνωτικά και αλκοόλ. Μένει για κάποιες μέρες σε κώμα στο νοσοκομείο . Στις 30 Μαρτίου μπαίνει σε κέντρο απεξάρτησης, αλλά δραπετεύει την επόμενη μέρα.
*      1994, 5 Απριλίου: Ο Kurt πεθαίνει. Στην επίσημη βιογραφία αναφέρει πως πήρε μια δόση ηρωίνης και αυτοπυροβολείται στο στόμα με καραμπίνα. Πολλοί όμως πιστεύουν πως δολοφονήθηκε.
*      1994-2011: Στα χρόνια που ακολουθούν η Love ξεπουλάει τα πάντα, μέχρι και τα ημερολόγια του Kurt που εκδόθηκαν σε βιβλίο. Πέρασε χρόνια στα δικαστήρια με τα άλλα μέλη της μπάντας, αντιδικώντας για τα δικαιώματα των τραγουδιών.






Δεν τα πήγε ποτέ καλά με αυτήν την τόση "δόξα". Θεωρούσε ότι όλοι αυτοί οι υπερβολικοί ύμνοι έστελναν λάθος μήνυμα σε όσους άκουγαν τη μουσική του και διαστρέβλωναν τις προθέσεις του. Είχε γίνει σταρ πολύ μεγαλύτερος απ'όσο μπορούσε να αντέξει και όπως λένε όσοι τον γνώριζαν, από τη μία προσπαθούσε να εκπληρώσει το όνειρό του για επιτυχία και να εκφράσει μουσικά όσα ένιωθε και από την άλλη τρελαινόταν από το γεγονός ότι το "σύστημα" ήθελε να τον εγκλωσίσει στο mainstream, να του κολλήσει πέντε ετικέτες και να τον "τακτοποιήσει" μέσα στο χρονικό της μουσικής, πριν προλάβει καλά-καλά ο ίδιος να πει όσα τον έκαιγαν.







"ο τελευταίος, κατά τη γνώμη μου, που εντάχθηκε στη μυθoλογία του ροκ. Έφερε, με τους Nirvana, μια επανάσταση, με αυτήν την τόσο καινούργια για τη δεκαετία του ΄90 ηχητική και αισθητική προσέγγιση. Δημιούργησε το τελευταίο νέο πράγμα που ήρθε στη μουσική και επηρέασε πάρα πολύ τις μετέπειτα εξελίξεις στη διεθνή μουσική σκηνή. Επιβεβαίωσε και αυτός τη θεωρία πως οι μεγάλες μουσικές επαναστάσεις, γίνονται μέσα από την απλότητα --κι ας κατηγορήθηκε γι' αυτό!" Φ.Π.









Πέρα όμως απ'όσα "γέννησαν" οι ανάγκες των media ή των οπαδών της μουσικής για υπερθετικούς και κατηγοριοποιήσεις, υπάρχει το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο Cobain συνεχίζει και σήμερα να αγγίζει τις ευαισθησίες και να εμπνέει ένα κοινό (αποτελούμενο από εφήβους κυρίως) που συνεχώς ανανεώνεται. Αυτό το παράξενο καταθλιπτικό παιδί, άφησε πίσω του ένα πολύτιμο κληροδότημα. Κι όποιος θέλει να το ανακαλύψει δεν έχει παρά να πάει στην πηγή: στη μουσική και στους στίχους του. Να ακούσει τα λίγα τραγούδια και να αφεθεί στην ειλικρίνεια, στην ευθύτητα, στην αμεσότητα και το πάθος με το οποίο εξέφραζε τις σκέψεις του.Αυτή την "ωμή", ακατέργαστη και "χύμα" ειλικρίνεια αναγνωρίζουν οι ακροατές της διαπεραστικής φωνής του και σ' αυτήν κολλάνε. Γιατί είναι το συστατικό που λείπει σήμερα από την υπόλοιπη μουσική που κατασκευάζεται με "συνταγές" και καλούπια.Ο Cobain μπορούσε να πουλήσει ένα τραγούδι με το συναίσθημά του." Αν ακούσεις τα δέκα πρώτα δευτερόλεπτα του "smells like teen spirit" ίσως δεν καταλάβεις τι λένε οι στίχοι, αλλά σίγουρα καταλαβαίνεις ότι είναι θυμωμένος. Ένας αληθινός εκφραστής"


Σήμερα ο Kurt θα γινόταν 44 ετών. Έχουν γραφτεί πολλά για το πόσο μικρό ήταν το συνολικό "έργο" του και πολλοί έχουν ξοδέψει ώρες από τη ζωή τους να φαντασιώνονται τι θα είχε συμβεί να είχε ζήσει κι άλλο..
Τελικά η περιβόητη κληρονομία του στη μουσική δεν είναι ούτε ότι "έβαλε στη θέση τους όλα τα καλοκουρεμένα γκρουπάκια που παρίσταναν τους ροκάδες" ούτε ότι "ξύπνησε τη ροκ μουσική από το λήθαργό της". Δεν είναι καν αυτό που είχε πει ο συνιδρυτής της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Sub Pop, Τζόναθαν Πόνμαν, ότι "η ευχή όλων είναι κάθε γενιά να βρίσκει μια μπάντα σαν τους Nirvana, που να αναζωογονεί τη μουσική"
Η μεγάλη κληρονομιά του Kurt Cobain, με το τσαλακωμένο μπλουζάκι και τα βρόμικα πάνινα παπούτσια, είναι η ίδια που έχει αφήσει κάθε "καταραμένος" ποιητής και κάθε φλεγόμενος άνθρωπος της τέχνης ανά τους αιώνες: η αλήθεια της οργής του, της απόγνωσης και της ψυχής του.Και μια φωτιά που "καίει" και απελευθερώνει όποιον τολμά να την πλησιάσει.




Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Requiem For A Dream


-Hey Ma..You're on diet pills, ain't you?
-I told you.I'm going to a specialist.
-That's what I thought!You're on speed, ain't ya?
-Harry, I'm goin' to a doctor.
-Does he give you pills?
-Of course. He's a doctor..
-What kind of pills?
-A purple, a blue, an orange...
-I mean, like what's in 'em?
-Oh, Harry, I'm Sara Goldfarb, not Albert Einstein. How should I know?
-Does it make you feel good and give you pep?
-Well... yeah, a little...
-Ma, I can hear ya grinding your teeth.
-That goes away at night.
-At night?
-Yeah, when I take the green one.In some minutes  I'm asleep. Poof.
-Ma, Ma, ya gotta cut that stuff loose. I'm tellin' ya, it's no good.
-What do you mean it's no good? lbs I've lost.
 
-So what? You wanna be a dope fiend?
-Dope fiend? Am I foaming at the mouth? He's a nice doctor.
-I am telling you, he's no good.
-How come you know so much? How come you know more than a doctor?
-Believe me, Ma, I know. All right? You'll get strung out.
-Ah, come on!I almost fit in my red dress.The one I wore to your high school graduation.
The one your father liked so much. oh, I remember how he looked at me in that red dress.
-Ma, what's the big deal about the red dress?
-I'm going to wear it at.. You don't know!I'm gonna be on television.I got a call and an application...
-Come on, Ma, who's pulling your leg?
-No, no, no. I'm tellin' ya. I'm gonna be a contestant on television. They haven't told me when yet,
but you'll be proud when you see your mother in her red dress on TV.
-What is the big deal?. Those pills will kill you before you get on.
-"Big deal?. " I'm somebody now, Harry. Everybody likes me.Soon...millions of people will see me 
and they'll all like me.I'll tell them about you...and your father. How good he was to us.
Remember?It's a reason to get up in the morning. It's a reason to lose weight, to fit in the red dress.
  It's a reason to smile.It makes tomorrow all right..
What have I got, Harry?
-Hmm?
-Why should I even make the bed or wash the dishes? I do them, but why should I? I'm alone.
Your father's gone, you're gone. I got no one to...care for. What have I got, Harry?
I 'm lonely. I'm old. 
-You got friends, Ma.                    
-It's not the same. They don't need me.I like the way I feel..I like thinking about the red dress...
and the television and you and your father.
 Now when I get the sun, I smile.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

blew





If you wouldn't mind, I would like it blew
And If you wouldn't mind, I would like it loose
And If you wouldn't care, I would like to leave
And If you wouldn't mind, I would like to breathe



Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

άκου αυτό






τόσα χρόνια μοναξιά
συνήθισες την παγωνιά
και τώρα τρέμεις τη φωτια.















μα εγώ θα στο αποδείξω, να το θυμάσαι

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Παιδικό




Τώρα η βραδιά,
γλυκιά που φτάνει,
θα μου γλυκάνει
και την καρδιά.

Τ'αστέρια εκεί
θα δω, θα νιώσω
οι άνθρωποι πόσο
είναι κακοί.

Κλαίοντας θα πω:
"Άστρα μου, αστράκια,
τ' άλλα παιδάκια
θα τ' αγάπω.

Ας με χτυπούν
πάντα κι ακόμα.
Θα 'μαι το χώμα
που το πατούν.

Άστρα, καθώς
άστρο και κρίνο,
έτσι θα γίνω
τώρα καλός".



Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

πολύμνια

Ψεύτικα αισθήματα                                                Στ' άσαρκα μάγουλα         
ψεύτη του κόσμου!                                                πώς έχει μείνει
Μα το παράξενο                                                     πίκρα το νόημα
φως του έρωτός μου                                              γέλιου που σβήνει!

φέγγει στου σκοτεινού                                           Είναι το αξήγητο
δρόμου την άκρη:                                                   το μικροστόμα
με το παράπονο                                                      δίχως το μίλημα,
και με το δάκρυ,                                                     δίχως το χρώμα.

κόρη χλωμόθωρη,                                                  Κάποια μεσάνυχτα
μαυροντυμένη.                                                       θα σε αγαπήσω.
Κι είναι σαν αίνιγμα,                                              Μούσα. Τα μάτια σου
και περιμένει.                                                         θα τα φιλήσω,

Λιώνει το βλέμμα της                                            να βρω γυρεύοντας
απ' την ασθένεια.                                                    μες στα νερά τους
Σάμπως να λιώνουνε                                              τα χρυσονείρατα
χέρια κερένια.                                                         και τους θανάτους,

                                       και τη βασίλισσα
                                       λέξη του κόσμου,
                                       και το παράξενο
                                      φως του έρωτός μου.







       

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

4:02 # καλά ξυπνητούρια




Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν η Κάντυ και ο Νταν.
Έκανε πολλή ζέστη 
εκείνη τη χρονιά.
Το κερί έλιωνε στα δέντρα.
Εκείνος σκαρφάλωνε σε μπαλκόνια
και θα έκανε τα πάντα γι αυτήν.
Μικρέ Νταν.
Χιλιάδες μικρά πουλιά
στόλιζαν τα μαλλιά της.
Όλα ήταν χρυσαφένια.

Μια νύχτα
το κρεβάτι πήρε φωτιά.

Ήταν όμορφος
και πολύ καλός κακοποιός.
Ζούσαμε με ήλιο και σοκολάτες.
Ήταν το απομεσήμερο
της απόλυτης απόλαυσης.
Ντάνυ ο παράτολμος.
Η Κάντυ εξαφανίστηκε.
Οι τελευταίες ακτίδες του ήλιου
ταξιδεύουν σαν καρχαρίες.
"Θέλω να το κάνω
όπως εσύ αυτή τη φορά"

Μπήκες γρήγορα στη ζωή μου
κι αυτό μου άρεσε.
Μας κατάπιε η λάσπη
της απόλαυσης μας.
Με είχε συνεπάρει
η εγκατάλειψη.
Μετά υπήρξε ένα κενό
και όλη η γη κλονίστηκε.
Αυτό θέλουμε.
Με σένα μέσα μου
αποκτώ γνώση του θανάτου μου.

Ίσως απλώς
να μην κοιμηθούμε ξανά.
Το τέρας στην πισίνα.
Είμαστε κανονική οικογένεια
με γάτες, κότες και φασόλια.

Μερικές φορές σε μισώ.
Παρασκευή.Δεν το εννοούσα.
Μητέρα της θλίψης,
άγγελος της καταιγίδας.
Είπες πολλά.Υποσχέθηκες.
Έδειξες τον ουρανό.
Εκείνο το αστέρι είναι ο Σείριος.
Φύγε μακριά, ήλιε.
Είσαι τόσο γαμημένος, Νταν.
Ένα βάζο με λουλούδια
δίπλα στο κρεβάτι.
Έσπασα το κεφάλι σου
στην πλάτη του κρεβατιού.

Αλλά το μωρό
πέθανε το πρωί.
Του δώσαμε όνομα.
Το όνομά του ήταν Τόμας.
Δύστυχε μικρούλη.
Η καρδιά του
Χτυπάει σαν τύμπανο.


-candy-

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Παρενέργειες*

Δεν μπορώ να το προσδιορίσω


Κούραση.
Κρύο.
Απελπισία.
Και το αίσθημα όταν νομίζεις πως θα γίνει σεισμός τα επόμενα λεπτά
ακούς ένα βαθύ βουητό
και σκέφτεσαι :   τώρα θα γίνει
και απλά περιμένεις ακίνητος
--φόβος και δέος στη σκέψη της αδυναμίας και της ματαιότητας του να κουνηθείς-- 
αναμονή



Είναι αποπνικτικά εδώ μέσα
Ασφυξία 
θα πνιγώ.
Το δωμάτιο μικραίνει
οι τοίχοι με πλησιάζουν
κλειστοφοβία.
Τί γίνεται?

                                               Σύγχυση.
                                                Φθορά.
           Και μέσα σ' όλα αυτά μια ανεξήγητη και ανυπόφορη ενοχή



Μα πάνω απ' όλα, είναι οι λέξεις εκείνες..
Οι λέξεις που κάποιος, κάποτε, χάραξε στο σώμα του.
                           διαφθορά
                           παρακμή
                           απώλεια
                           διαστροφή


Ο διχασμός του κόσμου όλου
και η παράνοια γύρω μου
--όπως και μέσα μου--

Θα φέρει ανοσία σε κάθετι καλό?
παράλυση







 

Είναι ευθύνη μου
Και δική σου
Και δική τους.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Νανούρισμα







Τώρα είναι ήσυχα...
Η θάλασσα λείπει μακριά
και τα κοράκια δεν τρώνε
σάπια συκώτια απ'το ουίσκι.
Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Το κόμμα διασπάστηκε στα χίλια
κι ο Μπερλίγκουερ
έπλεξε με το βελονάκι κουβέρτα
να κουκουλώσουμε τις ταξικές ανησυχίες μας.
Ησύχασε. Με λίγη ρέγουλα θα τη σκαπουλάρουμε.
Η τάξη που θα'φερνε την αλλαγή αποκοιμήθηκε.
Μπορούμε και 'μεις να παίξουμε την ηγεσία.
Κοιμήσου...Τώρα είναι ήσυχα.Η εποχή μας.
Νάνι φαΐ και πήδημα.
Οι τραμπούκοι προσεύχονται στο μαξιλάρι μας
κι οι δολοφόνοι δουλεύουν για μας.







Μονόγραμμα IV




...
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ'ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυο μαζί, μ'ακούς




Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ 'άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε,ο ίδιος, μ 'ακούς




 Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς
...






Κάθε πράγμα στον καιρό του λένε..
Μα ήταν πολύ νωρίς και ήμουν άμαθη και αδέξια
πάντα μου άρεσε, όμως, αυτό το ποίημα