feel

feel

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

δεν.


εσύ μπορείς. εγώ όχι.
το φοβάμαι και νιώθω αιχμάλωτη.
τόσο εύθραυστο όλο αυτό
και εγώ αλλού. και εσύ πουθενά.
γιατί και πως.
δεν καταλαβαίνω.
προσπάθεια, ναι.
μέχρι πότε.
"κάνε με να ξεχαστώ"
αυτό είμαι/είσαι
και το βλέπω καθαρά τώρα.
πάντα αυτό.


σταμάτα να το μεταμφιέζεις σε κάτι ρομαντικό.
κοίταξε τα μάτια μου.



φίλα με. κάνε με να σταματήσω.
κόψε με στα δύο και διάλεξε.
χωρίς να μιλάς. μίλα μου όπως θες.
δικό σου το θέμα.
μη κρίνεις, χαλιέμαι.
κάνε με παιχνίδι σου.
έλα και φύγε πάλι.
κάνε με να ξεχαστώ.



Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Αλκοόλ η βροχή και μεθάω


να μετατρέψεις το "έτσι συνέβη" σε "έτσι το θέλησα".
που το διάβασα δεν θυμάμαι
ισχύει όμως.



ισχύει.
θυμάσαι τι είναι ευτυχία; 
και άρχισε το κρύο ρε
άρχισε το κρύο και νιώθω το βελούδο πάνω μου
στα γυμνά πόδια, χέρια..
άρχισε το κρύο και φοβάμαι..
επαναλαμβάνομαι
λόγους ψάχνω
όλα κρυμμένα είναι
φωνές απ' τα παλιά που δεν αντέχονται
και δεν υπάρχει πια μέρος να κρυφτώ σ' αυτή τη πόλη.




* Πόσα ζητάς
για να φωνάξεις τ' όνομά μου;  




* Πεταλούδα - Παπακωνσταντίνου Βασίλης


closer












Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

στην υγειά σου



το ξέρω, δεν σε χωράει ο τόπος.
μα τι να κάνω που θέλω να σβήσω όλους τους άλλους απ' το χάρτη.
εμμονή


θα προτιμούσα
αυτά που πονάνε να είναι δικά σου.
έτσι θέλω τώρα και 'συ πες ότι θες.
τη φωνή σου να ακούω λίγο το πρωί 
και είμαι εντάξει.
εντάξει και η μουσική σου
όταν λείπεις.



και λίγο είναι. 
/για τις νύχτες που έμεινα άυπνη. για το εγώ που ξέχασα. για τις λέξεις που δεν μ' άφησες να πω. 
για τους ανθρώπους που κομμάτιασα. για την ψυχή που έχω πλέον χάσει/
τιμωρία





βάλθηκαν να μας μισήσουν, γιατί μας ζήλευαν, αγάπη μου..

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Αν δεν το σκοτώσεις νωρίς, σε σκοτώνει αυτό

ρε στριφογυρίζει από προχθές στο κεφάλι μου
συνέχεια
και δεν ξέρω πως να το σταματήσω.

ίσως
εσύ προσαρμόστηκες στα θέλω μου
και 'γω στα πρέπει σου
μα ούτε καν να συγχρονιστούμε δεν μπορέσαμε
το ξέρεις πως γελάνε με τη βλακεία που μας δέρνει ε?
ναι, μάθε το.

βασικά
λυσσάξαμε με τις επιλογές
και τις ελευθερίες μας
και σε τίποτα δεν απαντήσαμε
μόνο να πηγαίνουμε παράλληλα δεχόμαστε
χωρίς λόγο
χωρίς θράσος

πλάκα έχει αν το δεις λίγο απ' έξω.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

τα πάντα είναι παροδικά



δίνουμε στις σκέψεις χρόνο
όνομα
χώρο
και ουσία
και αυτές μεγαλώνουν
αποκτούν δύναμη
εξουσιάζουν
μας πουλούν και μας αγοράζουν
πιο απειλητικές και από εμάς
γίνονται
ζώα πεινασμένα
πουλιά φυλακισμένα







μα το ελέγχω και είναι εκπληκτικό
και θα τολμήσω να το πιστέψω
κλείνω τον διακόπτη 
ήταν τόσο απλό τελικά
είναι που κυρίως με ενδιαφέρει η άποψή σου
μα τώρα πια με ενδιαφέρω και 'γω
ή και όχι
καθόλου δεν θέλω να το σκεφτώ
δεν θα το κάνω
επιλογές, γαμώτο
έτσι ήθελα να μάθω
και να τελικά που μπορεί και να τα καταφέρνω.