στην υγειά σου

το ξέρω, δεν σε χωράει ο τόπος.

μα τι να κάνω που θέλω να σβήσω όλους τους άλλους απ' το χάρτη.

εμμονή

θα προτιμούσα

αυτά που πονάνε να είναι δικά σου.

έτσι θέλω τώρα και 'συ πες ότι θες.

τη φωνή σου να ακούω λίγο το πρωί 

και είμαι εντάξει.

εντάξει και η μουσική σου

όταν λείπεις.

και λίγο είναι. 

/για τις νύχτες που έμεινα άυπνη. για το εγώ που ξέχασα. για τις λέξεις που δεν μ' άφησες να πω. 

για τους ανθρώπους που κομμάτιασα. για την ψυχή που έχω πλέον χάσει/

τιμωρία

βάλθηκαν να μας μισήσουν, γιατί μας ζήλευαν, αγάπη μου..