feel

feel

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

τραύματα που επέρχονται μετά το θάνατο δεν αφήνουν σημάδια


Είναι λιακάδες που πρέπει να σωθούν κι άλλες να τις σφάξεις στο γόνατο. Μου χρειάζονται οι κακές μου μέρες, μην με παρεξηγείς. Δεν ήμουν έτσι, αλλά είχα μια δύσκολη εφηβεία κι ένα ατύχημα και κάπως έτσι έχασα το μυαλό μου. 
Τώρα όλα με μπερδεύουν και δεν μπορώ να σκεφτώ κανονικά.

-

Μερικές φορές ξεπηδάει από τη γη κι ανεβαίνει στο σώμα μου. Νιώθω τον λαιμό μου να πνίγεται 
και ξυπνάω μ' ένα τίναγμα κι αυτή την αίσθηση ότι πέφτεις. Τις μέρες αυτές έχω την εντύπωση πως έζησα πολλές ζωές, πως γινόμουν καπνός τη νύχτα και ξαναγεννιόμουν το πρωί. Πως όλες οι προηγούμενες ζωές μου ήταν ιστορίες θανάτου. Και κανείς ποτέ δεν πρόλαβε, το αίμα φώναζε και μούσκευε τα μαλλιά μου, παρατημένη σε κάποιο πεζοδρόμιο, ανάμεσα σε ακαθαρσίες σκύλων και πατημένα τσιγάρα. Τόσο αίμα, τόσο κόκκινο, όμορφο σκούρο κόκκινο της ψυχής μου να τρέχει από το πεζοδρόμιο στο δρόμο, στον υπόνομο να χύνεται η ζωή μου.
Από τότε βλέπω φαντάσματα κι οι παραισθήσεις είναι παράλογα γοητευτικές.


Ανέκκλητη βλάβη λοιπόν. 
Τίποτα δεν είναι για πάντα, μόνο ο θάνατος.
(ένας, δύο, τρεις ή άπειροι)