feel

feel

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011


Σκίσε το δέρμα και δες από μέσα, έστω για μία και μοναδική φορά.

Κατά βάθος σε καταλαβαίνω, όλοι ίδιοι είμαστε. Απλά δε θέλω να πω στον εαυτό μου πόσο φυσιολογικό είναι, γι' αυτό θα συνεχίσω να σε κατηγορώ. Έτσι είμαι πιο ασφαλής (αν και ποτέ δεν με ένοιζε κατι τέτοιο)

Κάποια μέρα θα σου φωνάξω πολύ δυνατά κατάμουτρα. Δεν το πιστεύω, αλλά το θέλω.
Θα σου πω πως δεν βλέπεις πέρα από το κλουβί που με τόσο κόπο και κλάματα έχτισες για τον εαυτό σου. Πως υπάρχουν ευκαιρίες που δεν αναγνωρίζεις, πράγματα που δεν ξέρεις να εκτιμάς.



Έκαψα τα μάτια μου για να στα δείξω.
Αλλά είπες πως η φωτιά δεν πονάει και έφυγες.
Μετά άγγιξες με το δάχτυλό σου τη φλόγα ενός σπίρτου και ούρλιαξες.
Γύρισες λέγοντας πως πάντα το ήξερες, απλώς με δοκίμασες να δεις αν τολμάω.
 Έτρεξες να με αγκαλιάσεις.
Άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου, σαν από διαίσθηση.
Κοίταξες τις άδειες κόγχες των ματιών μου και αηδίασες.



1 σχόλιο:

Βροχή είπε...

Δεν είναι λίγο ν' αντικρίζεις τη φωτιά.. Θυμάσαι..? Με τις δοκιμασίες του κανείς τελειοποιείται.. Τα σημάδια πάνω στο σώμα του τον κάνουν πιο δυνατό, είναι μια συνεχής υπενθύμιση του τί αξίζει..
Γι' αυτό εκτίμησέ τα.. Και εκτίμησε και όσους μπορούν να τα αναγνωρίσουν με θαυμασμό, σεβασμό και όχι αηδία..

Τα μάτια σου κρύβουν αγάπη μικρού παιδιου...