Διάβασα και ξαναδιάβασα :
Αν υπήρχαν
χορδές από συρματόπλεγμα,
θα έπαιζα κιθάρα
νύχτες ολόκληρες,
μέχρι οι στίχοι σου
να μπουν στο αίμα μου.
"Τί θες να πεις με αυτές τις λέξεις;"
"Τίποτα.Μονάχα αυτό που λένε οι λέξεις."
"Και γιατί συρματόπλεγμα;"
"Για να ματώσουν τα δάχτυλα!"
"Ναι, αλλά γιατί...;"
"Σςςς..Σ'αγαπώ."
"Και γω.."
"Τότε μη ρωτάς βλακείες."
"Θα γράψεις και για μένα ένα...;"
Άδεισα.
Επιτέλους έχω
χώρο για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου