Διάβασα και ξαναδιάβασα :

                    Αν υπήρχαν 

                        χορδές από συρματόπλεγμα,

                       θα έπαιζα κιθάρα

                       νύχτες ολόκληρες,

                       μέχρι οι στίχοι σου

                      να μπουν στο αίμα μου.

"Τί θες να πεις με αυτές τις λέξεις;"

"Τίποτα.Μονάχα αυτό που λένε οι λέξεις."

"Και γιατί συρματόπλεγμα;"

"Για να ματώσουν τα δάχτυλα!"

"Ναι, αλλά γιατί...;"

"Σςςς..Σ'αγαπώ."

"Και γω.."

"Τότε μη ρωτάς βλακείες."

"Θα γράψεις και για μένα ένα...;"

                         Άδεισα.

                        Επιτέλους έχω

                        χώρο για σένα.