Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χτεσινούς μας φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
-- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
--Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα που τελειώνει η μοναξιά;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου