Σιωπή

Θυμάμαι τι έγινε αλλά όχι με τη σωστή σειρά.

Αν και θυμάμαι πράγματα περίεργα...

Η αλήθεια είναι πως με 'σένα πάντα μπέρδευα τα όνειρα με την πραγματικότητα.

Περνάνε πολλές εικόνες απ' το μυαλό μου, τόσες που αδυνατώ να τις ταξινομήσω:

Δύο άνθρωποι να ακούνε δυνατά μουσική.

Δύο παλιοί εραστές να συναντιούνται και να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον.

Κάτι αστεράκια που φωσφορίζουν παιχνιδιάρικα στο σκοτάδι.

Μία κοπέλα χωμένη κάτω απ' το πάπλωμα να προσπαθεί να αδειάσει το μυαλό της.

Ένα αγόρι να καπνίζει και να κοιτάζει το πάπλωμα.

Το φως της τηλεόρασης σ' ένα άδειο σπίτι τη νύχτα και δυο παιδιά να κοιμούνται αγκαλιασμένα μπροστά της.

Το σκυλί.

Το μελανιασμένο σώμα.

Το πρωινό χαμόγελο.

Έπειτα είναι και οι μυρωδιές.

Εκείνες που μένουν πάνω σου χωρίς να το επιδιώκεις και μετά αρνείσαι πεισματικά να πλυθείς.

Θέλεις τα μαλλιά να μείνουν μπερδεμένα και τα ρούχα να μη χάσουν τη μυρωδιά ώστε να μπορείς να κοιμάσαι μ' εκείνα τη νύχτα.

Μόνο και μόνο για να ξεγελάς τον εαυτό σου.

Δεν μετανιώνω για αποφάσεις που με φέρνουν κοντά σου και είμαι πάντα έτοιμη να δεχτώ τις συνέπειες.

Όμως...πρόσεξες κάτι διαφορετικό..?

Σαν κάτι να αλλάζει...

You have never loved me like the way I do
It was summer, more than any truth
You have never called me just to hear my voice
Bloodiness and numbers burning in my mind
It is summer turn me into ice
Please don’t look at, look at me in the eyes
Oh please don’t look at me