*Αφιέρωμα - 26/6

"Μια από τις γειτόνισσές μας αντάλλασε τη χρήση της κόρης της,μερικά χρόνια μικρότερης από 'μένα, για το ανάλογο αντίτιμο σε ναρκωτικά. Αν τυχόν αναρωτιέστε, η τιμή στην πιάτσα για μια οκτάχρονη είναι 35 δολάρια, ή τουλάχιστον τόσο ήταν όταν ήμουν παιδί. Όταν το βλέμμα της μάνας γινόταν άγριο και απλανές, η μικρή ερχόταν κι έκλαιγε φοβισμένη στο μικροσκοπικό μου δωμάτιο, αναμένοντας την επικείμενη αγοραπωλησία. Το τελευταίο που έμαθα για τη μάνα της, ήταν ότι είχε καθαρίσει, είχε ξεκολλήσει από τα ναρκωτικά και είχε προσκολληθεί στον Θεό. Το τελευταίο που έμαθα για τη μικρή (σήμερα ενήλικη) ήταν ότι είναι έγκυος και ηρωινομανής.."

26/6

Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών

 

"Πάρε τη ζωή στα χέρια σου.

Μην πάρεις κάτι που θα σου πάρει τη ζωή"

Girl, interrupted

-Did they find Lisa?

No.

-I couIdn't stand up to her.

A decent person wouId

have done something. 

Shut her up. 

Gone upstairs.  

TaIked to Daisy.

MeIvin said you went upstairs.

-Too Iate.

What wouId you have said to her?

-I don't know.               

That I was sorry.                  

That I'II never know what

it was Iike to be her.                       

But I know what it's Iike

to wanna die.                 

How it hurts to smiIe.                     

How you try to fit in,

but you can't.                  

How you hurt yourseIf

on the outside...                 

...to try to kiII the thing

on the inside.

Have you ever confused

a dream with life?                   

Or stolen something

when you have the cash?                   

Have you ever been blue?                   

Or thought your train moving

while sitting still?                   

Maybe l was just crazy.                   

Maybe it was the ’70 s.

Or maybe l was just a girl...                   

... interrupted.

 

 

Κάθε Πρωί...

Κάθε πρωί

Καταργούμε τα όνειρα

Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια

Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο

Κάθε πρωί

Χαιρετάμε τους χτεσινούς μας φίλους

Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες

-- Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.

(Ασήμαντες

Απαριθμήσεις

--Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.

Μα που τελειώνει η μοναξιά;)

Σιωπή

Θυμάμαι τι έγινε αλλά όχι με τη σωστή σειρά.

Αν και θυμάμαι πράγματα περίεργα...

Η αλήθεια είναι πως με 'σένα πάντα μπέρδευα τα όνειρα με την πραγματικότητα.

Περνάνε πολλές εικόνες απ' το μυαλό μου, τόσες που αδυνατώ να τις ταξινομήσω:

Δύο άνθρωποι να ακούνε δυνατά μουσική.

Δύο παλιοί εραστές να συναντιούνται και να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον.

Κάτι αστεράκια που φωσφορίζουν παιχνιδιάρικα στο σκοτάδι.

Μία κοπέλα χωμένη κάτω απ' το πάπλωμα να προσπαθεί να αδειάσει το μυαλό της.

Ένα αγόρι να καπνίζει και να κοιτάζει το πάπλωμα.

Το φως της τηλεόρασης σ' ένα άδειο σπίτι τη νύχτα και δυο παιδιά να κοιμούνται αγκαλιασμένα μπροστά της.

Το σκυλί.

Το μελανιασμένο σώμα.

Το πρωινό χαμόγελο.

Έπειτα είναι και οι μυρωδιές.

Εκείνες που μένουν πάνω σου χωρίς να το επιδιώκεις και μετά αρνείσαι πεισματικά να πλυθείς.

Θέλεις τα μαλλιά να μείνουν μπερδεμένα και τα ρούχα να μη χάσουν τη μυρωδιά ώστε να μπορείς να κοιμάσαι μ' εκείνα τη νύχτα.

Μόνο και μόνο για να ξεγελάς τον εαυτό σου.

Δεν μετανιώνω για αποφάσεις που με φέρνουν κοντά σου και είμαι πάντα έτοιμη να δεχτώ τις συνέπειες.

Όμως...πρόσεξες κάτι διαφορετικό..?

Σαν κάτι να αλλάζει...

You have never loved me like the way I do
It was summer, more than any truth
You have never called me just to hear my voice
Bloodiness and numbers burning in my mind
It is summer turn me into ice
Please don’t look at, look at me in the eyes
Oh please don’t look at me

Where the sun don't ever shine.

My girl, my girl, don't lie to me,
Tell me where did you sleep last night.

 

Μην ανησυχείς όμως, το συνήθισα..

Χτυπάς και χτυπάς μέχρι να βρεις το σημείο που πονάει. Απ' την αρχή ξέρεις φυσικά ποιο είναι, τα προηγούμενα χτυπήματα υπάρχουν απλά για να ικανοποιήσεις το σαδισμό σου.

Θέλω να σου φωνάξω πως σε σιχαίνομαι, σε σιχαίνομαι τόσο που ανακατεύομαι όταν σε βλέπω. Και ντρέπομαι γι΄αυτό. Ειλικρινά. Ντρέπομαι και λυπάμαι πολύ. Μα δεν μου άφησες άλλη επιλογή.

Κάθε φορά λέω δε μπορεί, κάτι θα υπάρχει. Προσπαθώ, ξανά και ξανά απ' την αρχή να χτίσω ό,τι δεν χτίστηκε όπως έπρεπε τόσα χρόνια. Μα κάθε προσπάθειά μου μένει στάσιμη, να αιωρείται ανάμεσά μας με δειλία. Ώσπου χτυπάς ξανά και ψάχνεις απεγνωσμένα εκείνο το σημείο, σαν να απειλήσε απ'την έστω και αποτυχημένη προσπάθειά μου, σαν να θέλεις να τραφείς απ' τα δάκρυά μου. Και ό,τι ήταν στάσιμο δεν υπάρχει πια. Ούτε καν αυτό.

Έχω βαρεθεί να σκέφτομαι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ό,τι κι αν συνάντησα δεν είναι αρκετό για να σε δικαιολογήσει, και ποτέ δεν θα βρεθεί κάτι. Δεν σου φταίω εγώ, εμείς.. Η ζωή  σου, αυτή σου φταίει. Αλλά μαζί μ' αυτή καταστρέφεις και τη δική μας. Τη δική μας! Με ποιο δικαίωμα αλήθεια το κάνεις αυτό?  κουράστηκα. 

Κοίταξέ με. Σου μοιάζω. Στα μάτια μου βλέπουν εσένα και είναι τόσο αηδιαστικό και θέλω να ουρλιάξω πως δεν είναι αλήθεια και να τους κάνω να με πιστέψουν.. Είναι όμως.

Όταν με πληγώνει κάποιος σκέφτομαι και σκέφτομαι γρήγορα και ύπουλα ποιες λέξεις θα χρησιμοποιήσω ώστε να του στοιχίσει περισσότερο, ποιες θα πονέσουν αληθινά. Σκέφτομαι και σκέφτομαι με αγωνία και μαθηματική ακρίβεια πως θα τις προφέρω, πότε, με ποια σειρά, με τι ύφος ώστε να ακουστούν όσο χειρότερες γίνεται, τόσο που η τελευταία να σκοτώσει. 

Χα! Ομοιότητα ε? Το ξέρω, νιώσε περηφάνια για 'μένα, έγινα όπως εσύ.

Πάνω που έλεγα πως θα τα καταφέρω, θα ξεφύγω, μπήκα με χαρακτηριστική ευκολία στο κλουβί μου. Τώρα τις νύχτες βλέπω την ψυχή σου στο σώμα μου. Τις σκέψεις σου, τους φόβους σου, τη ζήλια σου, την αλαζονεία σου, τα κόμπλεξ σου να ορμάνε και να με κατασπαράζουν. Και εγώ δεν κλαίω, ούτε φωνάζω, ούτε λυπάμαι. Τα νιώθω δικά μου πια.

Ό, τι αφήνεις σε αφήνει, λένε. Έτσι με έκανες να αφήσω τα πάντα, ακόμα και τα όνειρά μου. Και με άφησαν κι αυτά. Δεν θα στο συγχωρήσω βέβαια, όσο έχω μνήμη, όπως μου έχεις μάθει εσύ να κάνω. Ελπίζω τώρα να χαίρεσαι. Δεν το λέω με κακία. Αλήθεια ελπίζω να χαίρεσαι, μήπως και ξέσπασες και γλιτώσουν οι άλλοι. Γιατί κρίμα είναι, δε νομίζεις?

Μερικές φορές θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Υπήρχε μια περίοδος που σε θαύμαζα (!) και όταν σε έβλεπα η καρδιά μου ήταν ζεστή. Μετά την πάγωσες. Μην ανησυχείς όμως..