Δεν μπορώ να το προσδιορίσω
Κούραση.
Κρύο.
Απελπισία.
Και το αίσθημα όταν νομίζεις πως θα γίνει σεισμός τα επόμενα λεπτά
ακούς ένα βαθύ βουητό
και σκέφτεσαι : τώρα θα γίνει
και απλά περιμένεις ακίνητος
--φόβος και δέος στη σκέψη της αδυναμίας και της ματαιότητας του να κουνηθείς--
αναμονή
Είναι αποπνικτικά εδώ μέσα
Ασφυξία
θα πνιγώ.
Το δωμάτιο μικραίνει
οι τοίχοι με πλησιάζουν
κλειστοφοβία.
Τί γίνεται?
Σύγχυση.
Φθορά.
Και μέσα σ' όλα αυτά μια ανεξήγητη και ανυπόφορη ενοχή
Μα πάνω απ' όλα, είναι οι λέξεις εκείνες..
Οι λέξεις που κάποιος, κάποτε, χάραξε στο σώμα του.
διαφθορά
παρακμή
απώλεια
διαστροφή
Ο διχασμός του κόσμου όλου
και η παράνοια γύρω μου
--όπως και μέσα μου--
Θα φέρει ανοσία σε κάθετι καλό?
παράλυση
Είναι ευθύνη μου
Και δική σου
Και δική τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου