Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν η Κάντυ και ο Νταν.
Έκανε πολλή ζέστη
εκείνη τη χρονιά.
Το κερί έλιωνε στα δέντρα.
Εκείνος σκαρφάλωνε σε μπαλκόνια
και θα έκανε τα πάντα γι αυτήν.
Μικρέ Νταν.
Χιλιάδες μικρά πουλιά
στόλιζαν τα μαλλιά της.
Όλα ήταν χρυσαφένια.
Μια νύχτα
το κρεβάτι πήρε φωτιά.
Ήταν όμορφος
και πολύ καλός κακοποιός.
Ζούσαμε με ήλιο και σοκολάτες.
Ήταν το απομεσήμερο
της απόλυτης απόλαυσης.
Ντάνυ ο παράτολμος.
Η Κάντυ εξαφανίστηκε.
Οι τελευταίες ακτίδες του ήλιου
ταξιδεύουν σαν καρχαρίες.
"Θέλω να το κάνω
όπως εσύ αυτή τη φορά"
Μπήκες γρήγορα στη ζωή μου
κι αυτό μου άρεσε.
Μας κατάπιε η λάσπη
της απόλαυσης μας.
Με είχε συνεπάρει
η εγκατάλειψη.
Μετά υπήρξε ένα κενό
και όλη η γη κλονίστηκε.
Αυτό θέλουμε.
Με σένα μέσα μου
αποκτώ γνώση του θανάτου μου.
Ίσως απλώς
να μην κοιμηθούμε ξανά.
Το τέρας στην πισίνα.
Είμαστε κανονική οικογένεια
με γάτες, κότες και φασόλια.
Μερικές φορές σε μισώ.
Παρασκευή.Δεν το εννοούσα.
Μητέρα της θλίψης,
άγγελος της καταιγίδας.
Είπες πολλά.Υποσχέθηκες.
Έδειξες τον ουρανό.
Εκείνο το αστέρι είναι ο Σείριος.
Φύγε μακριά, ήλιε.
Είσαι τόσο γαμημένος, Νταν.
Ένα βάζο με λουλούδια
δίπλα στο κρεβάτι.
Έσπασα το κεφάλι σου
στην πλάτη του κρεβατιού.
Αλλά το μωρό
πέθανε το πρωί.
Του δώσαμε όνομα.
Το όνομά του ήταν Τόμας.
Δύστυχε μικρούλη.
Η καρδιά του
Χτυπάει σαν τύμπανο.
-candy-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου