Πέρα από το λογικό σύμπαν,
μέσα στην ψυχή του ανθρώπου,
όλα τα σκόρπια κομμάτια μου είχαν αρχίσει να βρίσκουν τη θέση τους.
Μ' εσένα και μ' εμένα
θα μπορούσα στ΄αλήθεια να κάνω κάτι.
Όταν μιλάς εσύ, εγώ ακούω,
-καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;-
ακούω πραγματικά, δεν υποκρίνομαι. Ό,τι ακούσω δεν έχει καμία σημασία παρά μόνο όταν το ακούσω από σένα.
Κι όταν σε κοιτάζω, σε βλέπω στ' αλήθεια,
αισθάνομαι τον άνθρωπο που κρύβεις πίσω από την εμφάνιση.
Τα αισθήματα και τις ανάγκες του που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα λόγια,
και θα έκανα τα πάντα,
αισθάνομαι πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορώ να κάνω,
πάντα με έπνιγε κάτι μεγάλο,
αυτό είναι,
που λαχταράει να βγει και μόνο μ' εσένα θα βγει,
για να παραμερίσει τα σκοτάδια και των δυο μας,
να δείξει στον κόσμο πως γίνεται.
Είναι μια κούρσα μέχρι την κορυφή,
κι αν θέλεις το φεγγάρι
είναι δικό σου.
δεν έχει αλλάξει τίποτα μέχρι τώρα
γιατί πιστεύεις πως θ' αλλάξει αργότερα;
δεν είμαι αρκετά μεγάλη, αλλά ένα πράγμα ξέρω σίγουρα.
εγώ δεν θα σε φτάσω ποτέ κι εσύ θα συνεχίσεις να με κατατρώς από μέσα.
you are my favourite taste
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου