πώς πολεμάς τη μαγεία;

ο παράδεισος είναι προσωπική υπόθεση

κάπως το ένιωσα, μη με ρωτάς

ήταν παράξενο

ήξερα πως διάλεξα τον δικό μου

-και δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν, 

παρά μόνο από 'σένα-

                             
-----
η ζεστασιά παράγεται μόνο όταν κάτι καίγεται
-ο Προμηθέας έχασε τα μάτια του εξαιτίας αυτού-
κι ο έρωτας πάντα πάει μαζί με το αίμα.

το φως τον ενοχλεί στα μάτια

Αν αλλάξεις την αφετηρία, καρδιά μου, τίποτα δεν σημαίνεις για ΄μένα.

Όταν άρχισες να καταλαβαίνεις εσύ, εγώ άρχισα να σαπίζω.

άρχισα να συνηθίζω 

τη νέα τάξη των πραγμάτων 

όπως ένα δεκάχρονο που αλλάζει σχολείο στη μέση της χρονιάς. 

έτσι ακριβώς παρακολουθούσα τα γεγονότα. 

άρχισα να ανέχομαι τα ξένα σιχαμένα χέρια

τις άχαρες φωνές

 την έλλειψη συνείδησης

συνήθισα στα δύσκολα να ανάβω τσιγάρο 

και να το σβήνω αμέσως 

γιατί μου θύμιζε εσένα. 

Δεν περιμένω μήνυμά σου μετά τις δώδεκα

δεν σε μυρίζω στα ρούχα μου 

δεν κοιτάζω τους περαστικούς μήπως σε δω. 

Συνήθισα τα βράδια 

να μην πλησιάζω τη θάλασσα 

και να μην σιγοτραγουδάω τα τραγούδια σου. 

να μην προφέρω τ' όνομά σου

να κοιμάμαι από νωρίς 

και να μην ξεκουράζομαι, 

να σιχαίνομαι τα καλοκαίρια που θα έρθουν, 

να μην μπορώ να γράψω

να μην μπορώ ούτε να φύγω.

συνήθισα να γεμίζω τις μέρες 

και να αδειάζω το μέσα.

χωρίς δάκρυα, χωρίς παράπονα.

τελικά

δεν με νοιάζει τι αισθάνθηκες και πότε.

με νοιάζει που εγώ δεν μπορώ πια να αισθανθώ.

προσπάθησα

να αλλάξω

να γίνω από μαύρο μπλε

και κόκκινο και πράσινο

και πάλι μαύρο

προσπάθησα

να γίνω αυτό που θέλεις

κι αυτό που δεν θέλεις

αλήθεια προσπάθησα πολύ

και δεν ξέρω πια

τι είμαι τώρα

κάτι ανάμεσα σ' εμένα και σ' εσένα

κάτι ανάμεσα σε ατέλειωτες νύχτες

και τασάκια παραγεμισμένα

προσπάθησα

μήπως και

αλλά που.

πες μου τι θέλεις

άσε τις υπεκφυγές και τις μαλακίες

βαρέθηκα τις μαλακίες

πες μου τι θέλεις.

πες μου

τι;

*

η αλήθεια δεν είναι εκεί που ψάχνεις

είναι εδώ

σ' αυτά που γράφω

και στα μάτια μου ίσως

αλλά αν ήξερες να διαβάζεις τα μάτια μου

θα ήξερες από την αρχή

παιδικό

Πέρα από το λογικό σύμπαν, 

μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, 

όλα τα σκόρπια κομμάτια μου είχαν αρχίσει να βρίσκουν τη θέση τους. 

Μ' εσένα και μ' εμένα

 θα μπορούσα στ΄αλήθεια να κάνω κάτι. 

Όταν μιλάς εσύ, εγώ ακούω, 

-καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;-

 ακούω πραγματικά, δεν υποκρίνομαι. Ό,τι ακούσω δεν έχει καμία σημασία παρά μόνο όταν το ακούσω από σένα. 

Κι όταν σε κοιτάζω, σε βλέπω στ' αλήθεια, 

αισθάνομαι τον άνθρωπο που κρύβεις πίσω από την εμφάνιση. 

Τα αισθήματα και τις ανάγκες του που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα λόγια,

 και θα έκανα τα πάντα, 

αισθάνομαι πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορώ να κάνω, 

πάντα με έπνιγε κάτι μεγάλο, 

αυτό είναι, 

που λαχταράει να βγει και μόνο μ' εσένα θα βγει, 

για να παραμερίσει τα σκοτάδια και των δυο μας, 

να δείξει στον κόσμο πως γίνεται. 

Είναι μια κούρσα μέχρι την κορυφή, 

κι αν θέλεις το φεγγάρι 

είναι δικό σου.

δεν έχει αλλάξει τίποτα μέχρι τώρα
γιατί πιστεύεις πως θ' αλλάξει αργότερα; 
δεν είμαι αρκετά μεγάλη, αλλά ένα πράγμα ξέρω σίγουρα.
εγώ δεν θα σε φτάσω ποτέ κι εσύ θα συνεχίσεις να με κατατρώς από μέσα.




you are my favourite taste