όχι πια παιδί

θέλει να πει κάτι, κάτι μικρό.

και 'γω δεν ήθελα,δεν ήξερα, δεν μπορούσα. 

απογοητεύτηκε, ξανά.

έχει κρύο εκεί μέσα, κι αυτός γυμνός.  "κρυώνεις;"    θέλει κάτι να πει..

νομίζω είδα τις πληγές να μεγαλώνουν, να ανοίγουν, να ματώνουν.

σίγουρα τις είδα.    "πονάς;"

είδα το αίμα. έσφιξε το χέρι μου και ήταν παγωμένος

με κοίταξε κι ήθελε κάτι να πει.

μπορούσες να μυρίσεις το θάνατο και φεύγοντας σε ακολουθούσε. που βρήκε τόση δύναμη;    

"θέλεις να φύγω;"   μην κουνιέσαι σου λέω, γιατί τα κάνεις αυτά;

καλά δεν βλέπετε πως έχει κρύο εδώ μέσα; μην το πετάς κάτω, δεν καταλαβαίνω τι λες...

δεν αντέχω τη μυρωδιά του αντισηπτικού, μην αφήνεις το χέρι μου..

μη φοβάσαι. κοίτα πως χτύπησες... κοίτα πόσο μας τρόμαξες.   "είναι όλοι έξω"

αυτό βρήκα να πω; ένιωσα να με χρονομετρούν. ήθελες να φύγω.

θέλω

να πάρω τον πόνο μακριά.

να φυσήξω και να φύγει,

από πάνω σου, από μέσα σου,

από τις θάλασσές σου..

να γίνεις ξανά παιδί, να μη φοβάσαι.

δεν έχω δικαίωμα. συγνώμη.