ισορροπία.

ήταν αλλιώς. κάπου ανάμεσα στη μουσική, τον καπνό και το αλκοόλ,

εμείς γελούσαμε. γελούσαμε δυνατά κι αληθινά. 

και υπήρχαμε μόνο εμείς, παντού και πουθενά. 

κι εκείνη γιατρεύτηκε, ας μην τελειώσει η νύχτα, φώναζε. 

φώναζε και γελούσε. γελούσε και χόρευε. ας μην τελειώσει η νύχτα.. 

ήταν όλα δικά μας, η πόλη ήταν δική μας κι ήταν τόσο όμορφη, όμορφη σαν εκείνη. 

μας φρόντιζαν σαν να μην είχαν κάτι πολυτιμότερο στα χέρια τους, ποτέ. 

εκείνη και'γω, εμείς κι εκείνοι, σαν τους θησαυρούς μου.. 

λατρέψαμε το μαζί και κανείς δεν έκλαψε. 

κανείς, μέχρι που βγήκε ο ήλιος κι εκείνη σαν να φοβήθηκε, σαν να μην πίστευε. 

σαν μικρό παιδάκι που ξέρει όλα τα μυστικά μου πια. 

δεν θα αφήσω να ξαναφοβηθεί,  ποτέ.