Τα μεσάνυχτα εγώ, σε σκοτώνω και Ζω..

Με δυσκολεύουν οι μεγάλες προτάσεις όταν πρόκειται για 'σένα. 

Μα κοίτα που έπιασες κιόλας χώρο εδώ. 

Γεγονός. 

Αρκετό.. Ή;

Δεν ξέρω.

Φταίει που τώρα πια δεν μου το επιτρέπω. 
Βρίσκω πράγματα για να απασχολώ το κεφάλι μου τις νύχτες και είμαι καλά. 
Τα βήματά μου είναι βαριά, μα τα βλέφαρα ανάλαφρα. 
Το ίδιο ακριβώς κάνεις, το νιώθω. 
Και να που τελικά μοιάζουμε. Δεν μας φοβάμαι. 
Ξέρουμε να συνεχίζουμε. 
Κρυβόμαστε στο μαύρο και το μπλε.
Στη νύχτα, στους δρόμους, στον κόσμο. 
Ξεχνάμε, χανόμαστε. Και πάλι πίσω.
Σε νιώθω.
Που φεύγεις, που ξεχνάς, που γελάς, που δεν είσαι εδώ, που θυμάσαι.
Που δίνεσαι και αφήνεσαι, που δεν έχει νόημα.