ζει μέσα μου κάτι που κρατάει τα μάτια ανοιχτά και την ψυχή σβησμένη
κουράστηκα να ψάχνω τα λόγια
όταν δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει και τίποτα να δικαιολογήσεις
απλή λογική, δεν ξέρω γιατί μας διαφεύγει
σκέφτομαι αυτό που κάποτε πίστευα τόσο δυνατά
τελικά δεν είμαστε το ίδιο τυχεροί
βλέπω πώς το κόκκινο αλλάζει τόνους καθώς κυλά
και πώς το μαύρο μένει το ίδιο
ναι, δεν είμαστε το ίδιο τυχεροί
δεν υποθέτω τίποτα πια,
θα παρακολουθώ πάντα από απόσταση, να ξέρεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου