feel

feel

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Βαθύ Μπλε

είναι κάτι μήνες 
που φιλοξενώ τον τρόμο
και έχω ανάγκη να με βλέπεις
σαν μωρό παιδί


και φοβάμαι να στα πω
και είναι τόσα
----
ποτέ δεν κατάλαβε
μα δεν την ένοιαζε να καταλάβει
μονάχα το σώμα την ένοιαζε
είχε το σώμα
είχε τη μυρωδιά
έψαξε την ψυχή
έψαξε
όπως ένα παιδί
ψάχνει απεγνωσμένα τη μάνα του
μέσα στους αγνώστους.
μέσα στις φωνές, σκέφτηκε
κάπου στο βαθύ μπλε



θα ήθελα να με αγαπάς με χίλιους τρόπους
θα ήθελα να ήταν σωστό από την αρχή.




να είμαι ήρεμη -μα ξέρεις τι με πιάνει; κάτι με πονάει στο στομάχι, μάλλον όχι, όχι πόνος, κάτι με σφίγγει, ναι, ένα σφίξιμο. δεν ξέρω. δεν είχα πρόβλημα να το βλέπει ο ήλιος πάντως. κάθε άλλο. απλώς μετά ήταν τόσο λάθος που ήθελα να το θάψω. και όχι, δεν φταις (μόνο) εσύ.






2 σχόλια:

rainmaker's phantom είπε...

Μα ποτέ δε φταίει κανείς...
Μόνο οι συγκυρίες..
Όμορφο κείμενο..

unconsious for a reason είπε...

να σου πω, εγώ δυστυχώς ποτέ δεν κατάλαβα το όλο με τις συγκυρίες.. =\

ευχαριστώ (: