ντρέπομαι που πνίγομαι ακόμα όταν σε σκέφτομαι.
θέλω να μάθω, να μάθω από τους ανθρώπους που είναι γενναίοι και παίρνουν αποφάσεις που τηρούν. που χαμογελούν και προχωρούν μπροστά, που είναι ανάλαφροι, που αγαπούν.
ξέρεις, εκείνους που δεν επηρεάζονται από το χθες.
δεν ήταν κάτι, δεν θα ήταν κάτι.
θα άναβε μέσα στο δωμάτιο και έξω θα έσβηνε, όπως εσένα.
δεν θα έπιανε χώρο εκτός αν το ήθελες, όπως εμένα.
αλλά δεν. πάντα δεν.
τελικά μάλλον είναι αυτό που μου είπαν κάποτε, το σκέφτηκα και συμφωνώ.
όλα είναι μια σειρά, μια ακολουθία από αυστηρούς κανόνες, σαν τα μαθηματικά.
δίνεις κάπου και παίρνεις από αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου