έψαξα μα κανείς δεν είχε το σφυγμό σου

Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ή σε τι πιστεύω. 'Η ότι άλλο θέλεις..

Κουράζομαι εύκολα και τα παρατάω.

αλλά δεν θέλω να είμαι αδύναμη..

Θα συνεχίσω.

Όχι. Δεν μου αξίζει, άρα γιατί..?

Αλλά τι λέω? Πρέπει να νιώθω τυχερή.Ναι, πρέπει.

Αφού το θέλω.

Μα με κουράζει.

Είναι όμως τέλεια και νιώθω ελεύθερη και δυνατή

και αυτό μου αρκεί.

Όμως με πληγώνει και με στεναχωρεί και θέλω να σου φωνάξω πως βαρέθηκα να προσπαθώ να σε εντυπωσιάσω, αλλά δεν μπορώ γιατί εκεί κάθε φορά είμαι άχρηστη και μόνη --δεν θα μ άκουγες ούτως ή άλλως..

Γελάω. Δε βαριέσαι..

Μετά όμως νευριάζω πολύ και φεύγω. Δεν με ευχαριστεί πια.

Αλλά μετανιώνω που έφυγα, γιατί εκεί ήταν καλά. 

Και ξαναγυρνάω..

Γελάς. Γελάμε μαζί γιατί κάνω βλακείες και δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Μα καλά νομίζεις πως είναι αστείο? Δεν είναι. Φεύγω.

Είναι αυτό που πάντα λες "ο καθένας κάνει τις επιλογές του".

Μα κοίταξέ με .

Δεν είμαι ελεύθερη.

[το ξέρω πως στο τελος θα φανείς

για να μου πεις πως ανασαίνουνε

αυτοί που ανασαίνουν]