Περνούσες φάσεις. εσύ και οι φρίκες σου
χρειαζόσουν απελπισμένα κάποιον, οποιονδήποτε
και βρέθηκα εγώ, που δεν είχα ανάγκη κανέναν.
Και έγινες η ανάγκη μου.
Με παγίδευσες πονηρέ. Με παγίδευσες μέσα στα τρομαγμένα ψέματα που μας ένωναν, τόσο μικρά κι αθώα. Με έκανες να τρέμω με μάτια ορθάνοιχτα μπροστά στη θάλασσα και τον αλμυρό αέρα.
Με παγίδευσες σ' ένα κόσμο άρρωστο, όπου η παράνοια θεωρείται υγεία και η υγεία παράνοια.
Σ'ένα κόσμο που αξίζει να καεί
και τον γουστάρω.
[Να θυμάσαι μωρό μου, ότι η επιφανειακή ηρεμία είναι πιο επικίνδυνη
από φωνές οργής ή βίαιες απειλές.
κι ότι ο θάνατος παραείναι εύκολος για μας.
εμείς θα ζήσουμε πολεμώντας.
εμείς θα καταστρέψουμε κόσμους ολόκληρους.
εμείς είμαστε οι μεγαλύτεροι πυρομανείς απ' όλους.
Και τελικά
εμείς οι δυο είμαστε.
Εμείς εναντίον όλων.
όλων αυτών που έχουν ξεχάσει πως είναι να μην ανασαίνεις
να μην βρίσκεις ησυχία
να διψάς για το σώμα του άλλου τόσο που πονάει
να χάνεις το νου σου από την καύλα.
Εμείς έχουμε το ίδιο αίμα.
Αγαπήσαμε τον πόνο και την ανάγκη γιατί έτσι νιώσαμε ζωντανοί.
μετά αγαπήσαμε ο ένας τον άλλο και νιώσαμε σχιζοφρενείς.
σχιζοφρενείς με σακατεμένο μυαλό
σχιζοφρενείς με κορμιά που χρειάζονται το ίδιο δηλητήριο που τους έχει καθηλώσει σ' αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση της ύπαρξης.
δεν το λαχταρούν απλώς, το χρειάζονται.
σχιζοφρενείς με ψυχές γεμάτες εχθρούς που τρέφονται από την βούλησή τους
έτσι ώστε να μην μπορούν ν' αντισταθούν.
αγκιστρωμένοι σε μια αρρώστια πολύ σοβαρή
που τους δίνει τη δυνατότητα να πιστέψουν όσα ψέματα είναι αναγκαία.
ακόμα και το τραγικότερο όλων
ότι δεν είναι υπόδουλοί της αλλά είναι ελεύθεροι.]
Αν εκείνη η μέρα ήταν μέρος θα ήταν κομμάτι της ερήμου
κι εγώ θα στεκόμουν γυμνή κάτω από τον φονιά ήλιο.
Κι αν εσύ ήσουν ναρκωτικό θα ήσουν από εκείνα που ρέουν στις φλέβες,
ψιθυρίζοντας όνειρα σε κάθε ζωντανό κύτταρο στο κορμί μου.
6 σχόλια:
lili,you know there's still a place for people like us
the same blood runs in every hand
you see its not the wings that makes the angel ~
~https://www.youtube.com/watch?v=xTKfrY4cQ9I
Mερικοί άνθρωποι φορούν μόνο μαύρα Γιατί δεν δέχονται την είσοδο στην ευθεία και ποτέ δεν θα απαρνηθούν τη δύναμη που πηγάζει από τους κύκλους.
Γιατί ονειρεύτηκαν λευκά πανιά να ανεμίζουν σε ταράτσες κόντρα στον άνεμο.
Γιατί μάθανε να αγαπούν τα όχι και να μην εξαγοράζουν τα ναι.
Γιατί όπου ξάπλωσαν, άφησαν εκτός από τον ιδρώτα του οργασμού τους, κάτι από το λίγο της ψυχή τους.
Γιατί ζήσανε μέσα σε άδεια μεσημέρια, αχανή δωμάτια και αλήθειες που τσακίζουν.
Γιατί ένας χειμώνας δεν τους φτάνει για όσα κάθε ξημέρωμα φοβούνται να θυμούνται. Γιατί καβαλήσανε μια καταιγίδα και έκαναν τσουλήθρα πάνω σε ουράνια τόξα.
Γιατί πίστεψαν σε έναν άλλο θεό που δεν έχει ανάγκη από κεφαλαία γράμματα στο όνομά του.
Γιατί κάθε φορά που είπαν σε χρειάζομαι, έχασαν.
Γιατί η ηθική και η ανηθικότητά τους δεν έπαψαν ποτέ να αγκαλιάζονται σε μια ασταμάτητη ερωτική πάλη.
Γιατί γεννήθηκαν λάθος ή γιατί ο κόσμος λάθεψε όταν βρέθηκαν ανάμεσά τους.
Γιατί η ζωή τους δεν πουλήθηκε στα καροτσάκια κι ο θανατός τους δεν κρεμάστηκε στα περίπτερα.
Γιατί δραπευτεύουν σαν νερό, καμιά φορά και σαν σωπαίνω.
Γιατί ποτέ δεν έπαψαν να ψάχνουν την μυστική ζούγκλα των αστεροειδών μέσα στο κεφάλι τους.
Γιατί όταν γεμίζει το φεγγάρι, το δίνουν μπάλα ασημένια στα παιδιά της γειτονιάς να το κάνουν παιχνίδι στις αλάνες και αστράφτει η νύχτα.........
Τί όμορφο *. *
δικό σου ?
όχι, γενικά κυκλοφορεί πολύ στο ίντερνετ, το είχα διαβάσει πολύ μικρή αλλά δεν βρήκα ποτέ ποιος το έγραψε.
πολύ ωραίο το τραγούδι, σ' ευχαριστώ :)
είναι τόσο όμορφο αυτή η ανάρτηση , τη διαβάζω και την ξαναδιαβάζω , και μένει αναλλοίωτη , νιώθεις να σε τρυπάει ο κάθε στοίχος στα χέρια και στο μυαλό .αυτό είναι που αξίζει τελικά ..
ανεβάζεις τον πήχη πολύ ψηλά, παρ' όλα αυτά εύχομαι να απολαύσεις και τις επόμενες :)
Δημοσίευση σχολίου