Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωθα πρώτη
φορά το ανθρώπινο βάρος σου.
Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό κι αμαρτία
Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη.
Γιόρταζαν οι αμαρυλλίδες - Μα θυμάμαι πόνεσες
Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια
Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που
χαράζεται παντοτινά ο χρόνος.
2 σχόλια:
σε πιστεύουν γιατί δεν ξέρουν.
σε πιστεύουν γιατί δεν καταλαβαίνουν.
σε πιστεύουν γιατί είναι πιο εύκολο.
θα έρθει η μέρα που ίσως ξεχάσεις στην πραγματικότητα..
σε φιλώ!
ή ίσως το πιστέψω και 'γω τελικά..
Καλώς ήρθες :)
Δημοσίευση σχολίου