και τη θέση σου την πέρνουνε σκιές...

τους λέω πως σε έχω ξεχάσει και με πιστεύουν.

Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωθα πρώτη 

φορά το ανθρώπινο βάρος σου.

Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό κι αμαρτία

Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη.

Γιόρταζαν οι αμαρυλλίδες - Μα θυμάμαι πόνεσες

Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια

Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που

χαράζεται παντοτινά ο χρόνος.