Κι η μηχανή με το αρχαίο φιλμ.
Μη. Μη συνέχεια οι άνθρωποι.
μαύρα αρνητικά και 'μεις
ΚΑΜΕΝΟΙ ΗΛΙΟΙ. *
ακόμα και το αγαπημένο σου παιχνίδι
έρχεται η στιγμή που το βαριέσαι.
μεγαλώνεις. ακόμα και γι' αυτό, το μοναδικό.
κι αν δεν είχα εξαφανιστεί τόσο καιρό
ήταν που φοβόμουν τα όρια μου.
ναι ρε, θα γράψω ξανά
και ξανά και ξανά
μέχρι να τα βγάλω όλα από μέσα μου
μη κοιτάς που δεν ελέγχω το μυαλό μου
συμβαίνει καμιά φορά με υπαρκτά πράγματα.
αρχίζει πάντα για σένα, είναι αλήθεια
από συνήθεια όμως
και δεν μπορεί πια να τελειώσει.
εξαφάνισες τις λέξεις
την πιο κατάλληλη στιγμή
και τώρα μπορώ να νιώσω την αλλαγή
κάτω απ' το δέρμα μου.
γεύσεις/αισθήσεις/σκέψεις/χρώματα/σώματα
θα είναι δικά μου, να τα δίνω όπου θέλω.
*Κατερίνα Γώγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου