feel

feel

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

μαζί.



 συνέπειες.
( πάντα θα μπορώ - ποτέ δεν θα μπορέσω.
ίσως κάποτε να άλλαζαν οι όροι
σε μια άλλη ζωή
σε άλλους εαυτούς
τότε που δεν θα χρειαζόταν να πω τίποτα
και 'συ θα ήξερες
πως με κούρασε αυτό το παιχνίδι
και θέλω να αλλάξουμε.
εσένα; )




γιατί δεν με πιάνεις απ' το χέρι;
πες μου
εγώ τώρα πια βλέπω.



Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ποτέ η απουσία δεν ήταν τόσο έντονη.




δεν αξίζει τίποτα λιγότερο σε εκείνη τη νύχτα
από το να είναι η τελευταία μας.
σαν ξαφνικά 
εκείνοι οι άγνωστοι
να με ήξεραν όσο κανείς.

επιτέλους
μπορούσα να αφήσω το κεφάλι ελεύθερο
να πέσει πίσω άφοβα
στο στομάχι πεταλούδες
παντού ουρανός
και εσύ εκεί.


-----------

αναρωτιέμαι αν μπορείς να καταλάβεις πόσο ανούσια είναι όλα αυτά.
αυτή η γη, αυτή η θάλασσα. αυτοί οι άνθρωποι. 

αναλώνουμε τις ζωές μας και ποτέ δεν έρχεται η σωστή στιγμή.
αλλά δεν πειράζει.



μαζί σου
δεν φοβάμαι
τίποτα άλλο
εκτός από 
εμάς.

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

dandelion


και το μόνο που μπορώ να πω
είναι ότι κανείς δεν με εμπνέει όπως Εσύ.




















Να σε αγγίζω. Μόνο αυτό ζητάω.




Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Τα μεσάνυχτα εγώ, σε σκοτώνω και Ζω..


Με δυσκολεύουν οι μεγάλες προτάσεις όταν πρόκειται για 'σένα. 
Μα κοίτα που έπιασες κιόλας χώρο εδώ. 
Γεγονός. 
Αρκετό.. Ή;
Δεν ξέρω.



Φταίει που τώρα πια δεν μου το επιτρέπω. 
Βρίσκω πράγματα για να απασχολώ το κεφάλι μου τις νύχτες και είμαι καλά. 
Τα βήματά μου είναι βαριά, μα τα βλέφαρα ανάλαφρα. 
Το ίδιο ακριβώς κάνεις, το νιώθω. 
Και να που τελικά μοιάζουμε. Δεν μας φοβάμαι. 
Ξέρουμε να συνεχίζουμε. 
Κρυβόμαστε στο μαύρο και το μπλε.
Στη νύχτα, στους δρόμους, στον κόσμο. 
Ξεχνάμε, χανόμαστε. Και πάλι πίσω.
Σε νιώθω.
Που φεύγεις, που ξεχνάς, που γελάς, που δεν είσαι εδώ, που θυμάσαι.
Που δίνεσαι και αφήνεσαι, που δεν έχει νόημα.



Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

εκείνη

Αγάπη
Απόσταση
Και χάος.


Κενό.
Εικόνες θολές. σκέψεις μπερδεμένες.
Καπνός παντού. Κρασί.
Σβήσε το φως, με ενοχλεί, με κουράζει.
Σκοτάδι.
Αν ήσουν εδώ
θα έπλεκα τα δάχτυλά μου στα δικά σου
και θα ξάπλωνα στα πόδια σου.
Σκέφτομαι πόσο πολύτιμες είναι οι μυρωδιές.
αυτές που χάνεις.
Ανεκτίμητες.
Παλεύω να τις κρατήσω
μα πάντα μου ξεγλιστράνε όταν κοιτάξω αλλού.
Μέχρι και η δική σου.



Μα αδιαφορώ.
Αν κοιτάξεις, θα δεις πως δεν υπάρχει τίποτα από πάνω.
Μόνο ουρανός.




Μια μέρα,
θα εξαφανίσω
ό,τι σε στεναχωρεί.
Θα σε πάρω απ' το χέρι
και θα σου δείξω
τ' αστέρια.

πούλα με λοιπόν



θα φυσήξω πάνω σου το μέσα μου
να με γνωρίσεις
είτε το θέλεις είτε όχι
να μετανιώσεις
να γελάσεις
να σκίσεις τα φτερά σου και να φύγεις.
να μη με ξαναδείς
να βαρύνεις.
πλησίασε..
έτσι απλά
με μπερδεύουν οι πολλοί διαφορετικοί ρόλοι
το ήξερα.
και κοίτα με τώρα που ξεγελάστηκα.