δεν.

εσύ μπορείς. εγώ όχι.
το φοβάμαι και νιώθω αιχμάλωτη.
τόσο εύθραυστο όλο αυτό
και εγώ αλλού. και εσύ πουθενά.
γιατί και πως.
δεν καταλαβαίνω.
προσπάθεια, ναι.
μέχρι πότε.
"κάνε με να ξεχαστώ"
αυτό είμαι/είσαι
και το βλέπω καθαρά τώρα.
πάντα αυτό.


σταμάτα να το μεταμφιέζεις σε κάτι ρομαντικό.
κοίταξε τα μάτια μου.

φίλα με. κάνε με να σταματήσω.

κόψε με στα δύο και διάλεξε.

χωρίς να μιλάς. μίλα μου όπως θες.

δικό σου το θέμα.

μη κρίνεις, χαλιέμαι.

κάνε με παιχνίδι σου.

έλα και φύγε πάλι.

κάνε με να ξεχαστώ.

there's a boy and a girl

..who know all the wrong words

Αλκοόλ η βροχή και μεθάω

να μετατρέψεις το "έτσι συνέβη" σε "έτσι το θέλησα".
που το διάβασα δεν θυμάμαι
ισχύει όμως.



ισχύει.
θυμάσαι τι είναι ευτυχία; 
και άρχισε το κρύο ρε
άρχισε το κρύο και νιώθω το βελούδο πάνω μου
στα γυμνά πόδια, χέρια..
άρχισε το κρύο και φοβάμαι..
επαναλαμβάνομαι
λόγους ψάχνω
όλα κρυμμένα είναι
φωνές απ' τα παλιά που δεν αντέχονται
και δεν υπάρχει πια μέρος να κρυφτώ σ' αυτή τη πόλη.

* Πόσα ζητάς

για να φωνάξεις τ' όνομά μου;  

* Πεταλούδα - Παπακωνσταντίνου Βασίλης

closer

στην υγειά σου

το ξέρω, δεν σε χωράει ο τόπος.

μα τι να κάνω που θέλω να σβήσω όλους τους άλλους απ' το χάρτη.

εμμονή

θα προτιμούσα

αυτά που πονάνε να είναι δικά σου.

έτσι θέλω τώρα και 'συ πες ότι θες.

τη φωνή σου να ακούω λίγο το πρωί 

και είμαι εντάξει.

εντάξει και η μουσική σου

όταν λείπεις.

και λίγο είναι. 

/για τις νύχτες που έμεινα άυπνη. για το εγώ που ξέχασα. για τις λέξεις που δεν μ' άφησες να πω. 

για τους ανθρώπους που κομμάτιασα. για την ψυχή που έχω πλέον χάσει/

τιμωρία

βάλθηκαν να μας μισήσουν, γιατί μας ζήλευαν, αγάπη μου..

Αν δεν το σκοτώσεις νωρίς, σε σκοτώνει αυτό

ρε στριφογυρίζει από προχθές στο κεφάλι μου
συνέχεια
και δεν ξέρω πως να το σταματήσω.

ίσως
εσύ προσαρμόστηκες στα θέλω μου
και 'γω στα πρέπει σου
μα ούτε καν να συγχρονιστούμε δεν μπορέσαμε
το ξέρεις πως γελάνε με τη βλακεία που μας δέρνει ε?
ναι, μάθε το.

βασικά
λυσσάξαμε με τις επιλογές
και τις ελευθερίες μας
και σε τίποτα δεν απαντήσαμε
μόνο να πηγαίνουμε παράλληλα δεχόμαστε
χωρίς λόγο
χωρίς θράσος

πλάκα έχει αν το δεις λίγο απ' έξω.

τα πάντα είναι παροδικά

δίνουμε στις σκέψεις χρόνο
όνομα
χώρο
και ουσία

και αυτές μεγαλώνουν
αποκτούν δύναμη
εξουσιάζουν
μας πουλούν και μας αγοράζουν
πιο απειλητικές και από εμάς
γίνονται
ζώα πεινασμένα
πουλιά φυλακισμένα

μα το ελέγχω και είναι εκπληκτικό

και θα τολμήσω να το πιστέψω

κλείνω τον διακόπτη 

ήταν τόσο απλό τελικά

είναι που κυρίως με ενδιαφέρει η άποψή σου

μα τώρα πια με ενδιαφέρω και 'γω

ή και όχι

καθόλου δεν θέλω να το σκεφτώ

δεν θα το κάνω

επιλογές, γαμώτο

έτσι ήθελα να μάθω

και να τελικά που μπορεί και να τα καταφέρνω.