αφιερωμένο, θα έλεγα..

το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να καθόμαστε 
ένα γύρο και να συζητάμε για 
βιβλία και λογοτεχνία 
και να βάζουμε στα ποτήρια μας 
κι άλλο κρασί. 
ήταν το μόνο πράγμα που είχε κάποιο 
νόημα για μας. 
είχαμε, βέβαια, και 
τις περιπέτειές μας: 
τρελές φιλενάδες, καβγάδες, τις 
απελπισμένες σπιτονοικοκυρές, την 
αστυνομία. 


προκόψαμε με το ποτό και 
με την τρέλα και με τη 
συζήτηση. 
όταν άλλοι άνθρωποι χτύπαγαν 
κάρτα 
εμείς συχνά δεν ξέραμε καν 
ποια μέρα ή ποια βδομάδα ήταν. 

* απόσπασμα από το ποίημα Κλαμπ Κόλαση, του Henry Charles Bukowski