το χρόνο να λιγοστεύει
και το οξυγόνο
να χάνεται
**να σε κρατήσω εδώ**
θα μπορούσαν όλα να είχαν τελειώσει τη στιγμή που με αγκάλιασες σαν παιδί.
σαν παιδί..
που ψάχνει από κάπου να κρατηθεί
που ζητάει να του δείξεις το δρόμο.
--αν μπορούσα να σε κρατήσω?
--αν ήξερα να σου δείξω?
--αν ήμουν πιο δυνατή για 'σένα?
δεν ήταν.. πιο πολύ εμείς..?
πιο πολύ από ποτέ, ναι...
έψαχνα τα λόγια, πάλι.
δεν βρήκα τίποτα αρκετά δυνατό.
τίποτα αρκετά εγώ και 'συ.
και το οξυγόνο
να χάνεται
**να σε κρατήσω εδώ**
θα μπορούσαν όλα να είχαν τελειώσει τη στιγμή που με αγκάλιασες σαν παιδί.
σαν παιδί..
που ψάχνει από κάπου να κρατηθεί
που ζητάει να του δείξεις το δρόμο.
--αν μπορούσα να σε κρατήσω?
--αν ήξερα να σου δείξω?
--αν ήμουν πιο δυνατή για 'σένα?
δεν ήταν.. πιο πολύ εμείς..?
πιο πολύ από ποτέ, ναι...
έψαχνα τα λόγια, πάλι.
δεν βρήκα τίποτα αρκετά δυνατό.
τίποτα αρκετά εγώ και 'συ.
Η δική μας αγάπη δεν μπορεί να υποχωρήσει,
πάντα καραδοκεί για να επιστρέψει.
Ο πιο γλυκός καρκίνος του κόσμου.*
*απόσπασμα από το βιβλίο: Το Κορίτσι Που Εξαφανίστηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου