θυμάμαι
τα μαλλιά να κολλάνε από την αλμύρα
τα χέρια ιδρωμένα
και μια ζάλη πρωτόγνωρη
απαγορευμένη
δική σου
ευτυχώς όχι δική μας
όλα ειπώθηκαν μάλλον αργά
άσκοπα αν με ρωτήσεις
μα έγινε για ΄σένα.
καμία κακία.
βλακεία περισσότερο.
κρύβονταν όλα στις λέξεις που δεν έλεγες
τα έβλεπα κάθε φορά που σε είχα στην αγκαλιά μου
τα ένιωθα στην ανάσα σου
και προσπαθούσα να κρύψω το κόκκινο που σε λίγο θα ξεχείλιζε από μέσα μου.
και προσπαθούσα να κρύψω το κόκκινο που σε λίγο θα ξεχείλιζε από μέσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου