ευτυχώς --

τώρα που συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν όλα είσαι κάπου εδώ,

μέσα στα σεντόνια.

νιώθω τους ρυθμούς μας να με καταπίνουν

δεν το ελέγχω, δεν με νοιάζει

είναι στιγμές που θέλω να εκραγώ

όταν με ποτίζει η μυρωδιά σου

όταν βλέπω πόσο δύσκολα ανασαίνεις 

όταν νιώθω το βάρος σου να με πιέζει

είναι στιγμές που δεν ξέρω πως να εκφραστώ 

πως να σε κρατήσω 

πως να σε λατρέψω

 χωρίς να φοβηθείς

χωρίς να φοβηθώ και γω

θα γελούσα /έκλαιγα δυνατά

είναι κάτι τεράστιο μέσα μου, με πνίγει και γω του γελάω.

τις νύχτες μεγαλώνει, γεμίζει το στομάχι μου και ανακατεύομαι.

παίρνω βαθιές ανάσες και βγάζω με δύναμη τον αέρα μήπως και δραπετεύσει.

όμως δεν πάει πουθενά μέχρι να ζαλιστώ και πέσω κάτω / δίπλα σου / στα χέρια σου

μέχρι να σιγουρευτώ ότι αποκοιμήθηκες / ότι όλα είναι εντάξει

νομίζω κρύωσα, μάη μήνα και φταις εσύ

μα χαλάλι.