Πολύτροπη η καταδίκη

Κάθε μεσάνυχτα, σαν έτοιμος να ταξιδέψεις.

Γύρω στις δύο. Αλλά, δεν έχει σημασία.

Άργησες.

Μα, προς τα πού δεν έχει τόπο η ώρα σου;

Αυτοσχέδια τα βήματά σου

                                                         ναυαγούνε στο φως.

Και οι πόθοι σου

εκεί που μόνιμα εκκολάπτεται γαλήνη.

Βέβαια θα 'τανε χαρά για εμένα 

μία ξενάγηση στις όμβριες αισθήσεις μου, εδώ,

που οι μέρες ψηλαφούν

όπως την πιο βαμμένη πέτρα του Καιάδα

                     το φως

                                   και εσένα.

Σε είδα να ζεις

Σε ψάχνει ό,τι λέω μέσα μου ζωή

- Θυμός?

- Μόνο.

- Απόγνωση?

- Κυρίως.

- Ζήλια?

- Πάντα.

- Λύση?

- Να φύγω.

- Αυτό θέλεις?

- Αυτό.

- Αναμενόμενο.

Η διαιώνιση του μόνου

Με λίγο φως

μέσα στην κάμαρά σου

επέζησα.

Κοίταξέ με πόλη.

Μας ξεχνούνε οι μέρες

στα εντόσθια εκείνου

που θελήσαμε να λησμονήσουμε.

Κι όμως, εγώ,

στο χρόνο θ' ασελγώ.

Για να μπορείς,

να με φαντάζεσαι όπως θες.

Διαταραχή ύπνου και τα σχετικά

Ας λιώσουν τα μάτια μου

δεν με νοιάζει.

Μακάρι να μπορούσα να το χειριστώ.

Ίσως μπορώ.

Απλά τώρα νιώθω χαμένη.

Σκέφτομαι τα χέρια σου

(σχεδόν τόσο αθώα όσο κι εσύ)

και τα μαλλιά σου

(πολύ ξεχωριστά για να μείνουν εδώ).

Πρόσεχέ τα, σε παρακαλώ.

Το ξέρω πως σε τρομάζουν οι τελείες,

γι' αυτό τις χρησιμοποιώ.

and I was dying of thirst and I wasn't growing old

*βάλε χρώμα στη ζωή σου!

*δεν θέλω καινούργια πράγματα στη ζωή μου..

άφησα μόνο εσένα να μπεις, 

υποθέτωντας πως δεν θα ερχόσουν με τα χρώματά σου

μα τώρα όλα έχουν μια λιλά απόχρωση.

.

πάντα απορούσα, δεν στο κρύβω, με την ικανότητά σου να διαβάζεις τις σκέψεις.

θυμάμαι που μούτρωνα σαν μικρό παιδί και 'συ γελούσες.

δεν ξέρω άλλο τρόπο

Αν μπορούσα να έρθω κρυφά τη νύχτα στο σπίτι σου

θα έγραφα με μπογιά στην ντουλάπα σου

"είμαστε πολύ τυχεροί γι' αυτό που ζήσαμε"

ώστε να το βλέπεις κάθε πρωί

και να χαμογελάς

μέχρι να το πιστέψεις.