>Μη ρωτάς

Ξέρω ένα σπίτι εκεί

                        Κοντά στον ουρανό

Εκεί που θα με βρεις

                        Εκεί που θα σε βρω

 Σταμάτα να ρωτάς

  

Ποτέ δε θα στο πω.

Fragen und Antworten

"Μπορεί η αλήθεια να ειν' θνητή, το ψέμα αθάντο ; "

" Έτσι δείχνουν όλα."

"Που είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς ; "

"Εδώ."

"Μα ξέρεις κάποιον που η βία να του χει φέρει τύχη ; "

"Και ποιος δεν ξέρει ; "

"Τότε ποιος μπορεί, σε έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο ; "

"Εσύ."

and fade out again

Πόσα μπορείς να νιώσεις μ' αυτό το τραγούδι..;

όχι πια λέξεις και ονόματα

Μπορείς

να μου ψιθυρίσεις 

το τραγούδι σου

αν θέλεις..

έψαξα μα κανείς δεν είχε το σφυγμό σου

Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ή σε τι πιστεύω. 'Η ότι άλλο θέλεις..

Κουράζομαι εύκολα και τα παρατάω.

αλλά δεν θέλω να είμαι αδύναμη..

Θα συνεχίσω.

Όχι. Δεν μου αξίζει, άρα γιατί..?

Αλλά τι λέω? Πρέπει να νιώθω τυχερή.Ναι, πρέπει.

Αφού το θέλω.

Μα με κουράζει.

Είναι όμως τέλεια και νιώθω ελεύθερη και δυνατή

και αυτό μου αρκεί.

Όμως με πληγώνει και με στεναχωρεί και θέλω να σου φωνάξω πως βαρέθηκα να προσπαθώ να σε εντυπωσιάσω, αλλά δεν μπορώ γιατί εκεί κάθε φορά είμαι άχρηστη και μόνη --δεν θα μ άκουγες ούτως ή άλλως..

Γελάω. Δε βαριέσαι..

Μετά όμως νευριάζω πολύ και φεύγω. Δεν με ευχαριστεί πια.

Αλλά μετανιώνω που έφυγα, γιατί εκεί ήταν καλά. 

Και ξαναγυρνάω..

Γελάς. Γελάμε μαζί γιατί κάνω βλακείες και δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Μα καλά νομίζεις πως είναι αστείο? Δεν είναι. Φεύγω.

Είναι αυτό που πάντα λες "ο καθένας κάνει τις επιλογές του".

Μα κοίταξέ με .

Δεν είμαι ελεύθερη.

[το ξέρω πως στο τελος θα φανείς

για να μου πεις πως ανασαίνουνε

αυτοί που ανασαίνουν]

Still A Little Bit Of Your Face I Haven't Kissed

σονάτα του σεληνόφωτος

Μια στιγμή, να πάρω τη ζακέτα μου.

Τούτο τον άστατο καιρό, όσο να ναι, πρέπει να φυλαγόμαστε.

Έχει υγρασία τα βράδια, και το φεγγάρι

δε σου φαίνεται, αλήθεια, πως επιτείνει την ψύχρα;

Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο -τι δυνατό το στήθος σου,-τι δυνατό φεγγάρι,- η πολυθρόνα λέω,- κι όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ'το τραπέζι

μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή, βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω

να μην κοιτάξω μέσα, -αφήνω πάλι το φλιτζάνι στη θέση του`

και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου -μην κοιτάξεις μέσα,

είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει -μην κοιτάξεις, μην κοιτάχτε,

ακούστε με που σας μιλάω -θα πέσετε μέσα. Τούτος ο ίλιγγος

ωραίος, ανάλαφρος -θα πέσεις-

ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι,

ίσκιοι σαλεύουν και βουβά φτερά, μυστηριακές φωνές -δεν τις ακούτε;

Βαθύ -βαθύ το πέσιμο,

βαθύ -βαθύ το ανέβασμα,

το αέρινο άγαλμα κρουστό μεσ στ άνοιχτα φτερά του,

βαθειά -βαθειά η αμίληκτη ευεργεσία της σιωπής,

-τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης, όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,

ανάσα του ωκεανού. Ωραίος, ανάλαφρος

ο ίλιγγος τούτος, -πρόσεξε, θα πέσεις. Μην κοιτάς εμένα, εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα -ο εξαίσιος ίλιγγος.

Έτσι κάθε απόβαθρο

έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες.

απόσπασμα

Ήσουν αόριστος και μακρινός

κοκκίνιζες σαν τα κορίτσια

ούτε κουβέντα για όλα αυτά

ούτε και 'γω σου μίλησα

σου 'πα μονάχα "μη χάνεσαι"

και συ μου είπες "ναι μωρέ"

κι έφυγες ξεχνώντας τα τσιγάρα σου

[κ.γ.]           

(  είναι τόσα τραγούδια που είναι δικά σου

   και δεν μπορώ να κρυφτώ

   ειναι και τα σημάδια στους τοίχους

   στα χαρτιά

   πάνω μου..

   ακόμα εδώ;  )

η ζάλη των λογισμών

-Τι να κάνω για να είμαι ευτυχισμένος;

-Εσύ; Τίποτα.

Η σκέψη δεν μπορεί να ελευθερώσει τον εαυτό της.

Όπως ένα μαχαίρι δε μπορεί να κόψει τον εαυτό του.

Δε μπορείς να ελευθερωθείς από τη σκέψη

κάνοντας μιαν άλλη σκέψη.

Δε μπορείς να γνωρίσεις το θάνατο

όντας ζωντανός.

Όταν πεθάνει το ένα, ξυπνάει το άλλο.

Ξύπνημα,

είναι όταν συνέρχεται ο νους

από τη ζάλη των λογισμών.

Μ.Κ.

απόρριψη της εικόνας

Η υποκειμενική βίωση της πραγματικότητας

Είναι η πηγή κάθε πλάνης, σύγκρουσης και δυστυχίας.

Κάθε άνθρωπος έχει πλάσει μια εικόνα για τον εαυτό του

Και μέσα από αυτή την εικόνα

Προσπαθεί να δει την πραγματικότητα

Τη βλέπει όμως;

Πίσω  από μια τόσο πυκνή και βαριά κουρτίνα

Που χρόνια υφαίνεις με ιδέες, γνώμες, ιδανικά

Και προτιμήσεις

Τι μπορείς αλήθεια να δεις

Πέρα από αυτό που εσύ ο ίδιος έχεις υφάνει;

Αν δεν πεθάνει το ιδανικό

Πώς μπορεί να υπάρξει το πραγματικό;

Τράβηξε οριστικά τις κουρτίνες

Με δύναμη ώσπου να σκιστούν.

Τώρα μπορείς άνετα να κοιτάξεις

Ελεύθερος από την αιχμαλωσία των ιδεών

Και το φορτίο της προκατάληψης.

-Μ.Κ-

just that

εμένα οι φίλοι μου

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...

Αυτός εκεί

ο συγκεκριμένος άνθρωπος

είχε μια συγκεκριμένη ζωή

με συγκεκριμένες πράξεις.

Γι' αυτό και

η συγκεκριμένη κοινωνία

για το συγκεκριμένο σκοπό

τον καταδίκασε

σ' έναν αόριστο θάνατο.

persepolis

 'Ηθελα να γίνω η δικαιοσύνη, η αγάπη και η οργή του θεού, όλα σε ένα.

--Αύριο θα γίνει διαδήλωση

--Μαμά, μπαμπά! Θέλω να έρθω και γω μαζί σας αύριο!

--Πού?

--Να διαδηλώσω στο δρόμο!

--Είναι πολύ επικίνδυνο.Πυροβολούν ανθρώπους!

--Μα για να πετύχει μια επανάσταση πρέπει να την υποστηρίξει όλος ο λαός.

--Μπορείς να πάρεις μέρος αργότερα.                    --Ναι!Καλά!Όταν θα χει τελειώσει.Σας  παρακαλώ.

--Στο κρεβάτι σου αμέσως τώρα.

--Μα..

Κάθε βράδυ συζητούσα επί μακρόν με το θεό.

--Θεέ!Μα που είσαι επιτέλους?

Εκείνη, όμως, τη νύχτα δεν ήρθε...

--Εσύ, σταμάτα!

Ήταν το γυναικείο τμήμα των φρουρών της επανάστασης.Η δουλειά τους ήταν να μας επαναφέρουν στον ίσιο δρόμο.

--Γιατί φοράς παπούτσια πανκ?Δε ντρέπεσαι να φοράς τόσο στενό τζιν? Φόρα σωστά τη μαντίλα σου, πουτανάκι!

          

--Από τότε που επικράτησε η ισλαμική επανάσταση, δεν έχουμε πια πολιτικούς κρατούμενους!

--Κυρία!Πώς τολμάτε να μας λέτε τέτοια ψέματα?

--Σατράπι!ΑΠΟΒΑΛΛΕΣΑΙ!

--Σήμερα πήγα και βρήκα τη διευθύντρια.Με διαβεβαίωσε ότι δεν σου έκανε αναφορά αυτή τη φορά, αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν το χαρακτήρα σου, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν καλύτερα να έφευγες από τη χώρα.

--Τι?

                        ...

--Μην ξεχάσεις ποτέ ποια είσαι!

--Όχι, δεν θα το ξεχάσω ποτέ...

Καμιά κραυγή στον κόσμο δεν μπορούσε να απαλύνει τον πόνο και την οργή μου.