κόψε με στη μέση και διάλεξε.

σ' έβαλα σ' ένα παιχνίδι προδοσίας
χωρίς να την αγαπάς όπως εγώ.
μ' ακούς όταν ξημερώνει..; 
τόσα χρόνια μόνιμα ανικανοποίητη
κι αυτό που τόσο με πληγώνει
ανίκητο.
πώς βρέθηκες πάλι εδώ πες μου
χωρίς κορμί, χωρίς φιλί
τόσο ζωντανός και ερωτευμένος.
αρνήθηκα και σκότωσα την επιστροφή σου
εσύ μου έδειξες τον τρόπο.







κοίτα μας τώρα, αγάπη μου, που μ' αναγκάζεις να κάνω μια άλλη
να πώς μείναμε, άδειοι, εγώ και εσύ.



σαν να πεθαίνουν τα χελιδόνια σ'έναν πρώιμο χειμώνα..

where I end and You begin..

"κι εγώ να την κοιτάζω και να την ξανακοιτάζω 
και να ξέρω πολύ καλά, 
όσο καλά ξέρω τώρα ότι θα πεθάνω, 
ότι την αγάπησα περισσότερο απ' ότι είχα δει 
ή φανταστεί σ' αυτόν τον κόσμο 
ή είχα ελπίσει σε έναν άλλο." *

το ύφος που φοράω με καίει πιο πολύ

κάνε το να σταματήσει...

*Vladimir Nabokov

και θάβονται, βιάζονται οι ανθρώπινες φωνές

 κι αν δεν ανατριχιάζεις τώρα όπως εγώ

είναι που 'μαστε φτιαγμένοι από άλλο υλικό

εγώ τις πέτρες μου τις πέταξα εκεί που πρέπει

εσύ μια πήρες και έβαλες στο στήθος σου γι' αφέντη.